شیخ غالب محمد اسعد (استانبول ۱۱۷۱ـ۱۲۱۳ق)
(یا: غالب دده) شاعر، صوفی و موسیقی دان عثمانی. در دیوان همایون (دربار) به کار مشغول بود. پیرو طریقت مولویه بود و به مقام پیر طریقت در مولوی خانۀ غَلَطِه رسید. آخرین شاعرِ نامی شعر قدمایی ترک است. در اثر معروفش حسنُ عشق، از عشق الهی و رنج هایی که باید متحمل شود حکایت می کند. این اثر آخرین و زیباترین مثنوی زبان ترکی است. آثارش ساده و مردم پسند است. شیخ غالب ذوق موسیقی نیز داشت و آهنگ هایی تصنیف می کرد که به صورت جزئی از میراث فرهنگی ترکیه درآمده است. از دیگر آثارش: دیوان اشعار؛ شرح جزیرۀ مثنوی؛ الصُحبةالصّفیّه.
(یا: غالب دده) شاعر، صوفی و موسیقی دان عثمانی. در دیوان همایون (دربار) به کار مشغول بود. پیرو طریقت مولویه بود و به مقام پیر طریقت در مولوی خانۀ غَلَطِه رسید. آخرین شاعرِ نامی شعر قدمایی ترک است. در اثر معروفش حسنُ عشق، از عشق الهی و رنج هایی که باید متحمل شود حکایت می کند. این اثر آخرین و زیباترین مثنوی زبان ترکی است. آثارش ساده و مردم پسند است. شیخ غالب ذوق موسیقی نیز داشت و آهنگ هایی تصنیف می کرد که به صورت جزئی از میراث فرهنگی ترکیه درآمده است. از دیگر آثارش: دیوان اشعار؛ شرح جزیرۀ مثنوی؛ الصُحبةالصّفیّه.
wikijoo: شیخ_غالب_محمد_اسعد