شیخ شهاب الدین اهری عارف و شاعر قرن هفتم هجری قمری بوده است. در اکثر کتب قدیمی، شیخ شهاب الدین را با نام های شهاب الدین محمود تبریزی و شهاب الدین محمود التبریزی العتیقی الاهری نام برده اند. لقب شهاب الدین توسط استاد و مرشد وی، شیخ رکن الدین سجاسی به وی اعطا شده است.
پدرش در همان سنین کودکی قرآن را به وی آموخت، بطوریکه وی در سن ۱۰سالگی قرآن را از حفظ داشت. سپس تا ۱۴ سالگی در محضر عالم بزرگوار ملا حسن اهری به تحصیل قواعد عربی و سایر علوم پرداخت و برای تکمیل معلومات خویش در۲۵ سالگی رهسپار بغداد شد و در بغداد به تکمیل تحصیلات پرداخت. وی در حضورشیخ رکن الدین سجاسی به کسب کمالات معنوی نایل آمد و به دامادیش مفتخر گشت. نام دختر رکن الدین خدیجه سلطان بوده است و آن ها فقط یک پسر بنام علی داشته اند که به شیخ علی اهری معروف بوده است. شیخ شهاب الدین به سفارش استادش، مأمور ارشاد مردم ارسباران گردیده و همراه همسر اش عازم اهر شد. وی بعد از ترتیب خانقاه در محل کنونی بقعهٔ شیخ، به هدایت و ارشاد طالبان حق و شریعت و طریقت پرداخت و به درجهٔ قطب نایل آمد. نام شیخ در سنگ نبشته ای در سر درب شرقی بقعهٔ شیخ چنین بیان شده است: «سلطان العارفین، قطب السالکین، شیخ المحققین، سلطان شهاب الدین اهری قدس الله روحه العزیز». وی در ۶۶۵ ه. ق دیده از جهان فروبست. محل وفات شیخ در تمامی منابع موجود شهر اهر ذکر شده است. عالم آرای عباسی می نویسد:شاه عباس اول صفوی در سال نوزدهم و بیست ویکم سلطنت خود به اهر آمده و به زیارت تربت شریف شیخ فایز آمده است. آرامگاه حضرت اینک در اهر داخل محوطه پارک شیخ شهاب الدین بنام بقعه شیخ شهاب الدین قرار دارد و زیارتگاه اهل دل می باشد.
تاریخ ولادت وی بر اساس اولین بیت از اشعارش که توسط مرحوم کاشفی اهری از روی نسخه خطی کتاب تذکره الاوصیاء منسوب به بابارحمت الله اهری، استنساخ شده است. ماه شعبان۵۸۰ هجری قمری است و مدت عمروی۸۵سال می باشد.
ز ششصد بیست کم در شهر شعبان به این دیر کهن گشتم نگهبان
بر اساس نوشته های مرحوم کاشفی اهری در کتابش، تاریخ وفات شیخ شهاب الدین ۶۶۵ ه. ق می باشد.
نام پدر وی بر اساس نوشته ها احمد می باشد که ملقب به عبداللطیف بوده است و همچنین از مادرش در اشعار خود با نام عصمت یاد می کند:
دو سیصد بود بگذشته ز هجرت برفتش از جهان آن مام عصمت
که ظاهراً در سال ۶۰۰ هجری از دنیا رفته است. عصمت بعداً نیز صاحب دو فرزند بنامهای محمد و فاطمه گردید. محمود در سن ۲۰ سالگی مادرش را از دست داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپدرش در همان سنین کودکی قرآن را به وی آموخت، بطوریکه وی در سن ۱۰سالگی قرآن را از حفظ داشت. سپس تا ۱۴ سالگی در محضر عالم بزرگوار ملا حسن اهری به تحصیل قواعد عربی و سایر علوم پرداخت و برای تکمیل معلومات خویش در۲۵ سالگی رهسپار بغداد شد و در بغداد به تکمیل تحصیلات پرداخت. وی در حضورشیخ رکن الدین سجاسی به کسب کمالات معنوی نایل آمد و به دامادیش مفتخر گشت. نام دختر رکن الدین خدیجه سلطان بوده است و آن ها فقط یک پسر بنام علی داشته اند که به شیخ علی اهری معروف بوده است. شیخ شهاب الدین به سفارش استادش، مأمور ارشاد مردم ارسباران گردیده و همراه همسر اش عازم اهر شد. وی بعد از ترتیب خانقاه در محل کنونی بقعهٔ شیخ، به هدایت و ارشاد طالبان حق و شریعت و طریقت پرداخت و به درجهٔ قطب نایل آمد. نام شیخ در سنگ نبشته ای در سر درب شرقی بقعهٔ شیخ چنین بیان شده است: «سلطان العارفین، قطب السالکین، شیخ المحققین، سلطان شهاب الدین اهری قدس الله روحه العزیز». وی در ۶۶۵ ه. ق دیده از جهان فروبست. محل وفات شیخ در تمامی منابع موجود شهر اهر ذکر شده است. عالم آرای عباسی می نویسد:شاه عباس اول صفوی در سال نوزدهم و بیست ویکم سلطنت خود به اهر آمده و به زیارت تربت شریف شیخ فایز آمده است. آرامگاه حضرت اینک در اهر داخل محوطه پارک شیخ شهاب الدین بنام بقعه شیخ شهاب الدین قرار دارد و زیارتگاه اهل دل می باشد.
تاریخ ولادت وی بر اساس اولین بیت از اشعارش که توسط مرحوم کاشفی اهری از روی نسخه خطی کتاب تذکره الاوصیاء منسوب به بابارحمت الله اهری، استنساخ شده است. ماه شعبان۵۸۰ هجری قمری است و مدت عمروی۸۵سال می باشد.
ز ششصد بیست کم در شهر شعبان به این دیر کهن گشتم نگهبان
بر اساس نوشته های مرحوم کاشفی اهری در کتابش، تاریخ وفات شیخ شهاب الدین ۶۶۵ ه. ق می باشد.
نام پدر وی بر اساس نوشته ها احمد می باشد که ملقب به عبداللطیف بوده است و همچنین از مادرش در اشعار خود با نام عصمت یاد می کند:
دو سیصد بود بگذشته ز هجرت برفتش از جهان آن مام عصمت
که ظاهراً در سال ۶۰۰ هجری از دنیا رفته است. عصمت بعداً نیز صاحب دو فرزند بنامهای محمد و فاطمه گردید. محمود در سن ۲۰ سالگی مادرش را از دست داد.
wiki: شیخ شهاب الدین اهری