[ویکی فقه] شیخ احمد بهار، از روحانیون ادیب، شاعر و از مبارزان ضد استعمار در قرن چهاردهم هجری.
وی فرزند شیخ محمدکاظم تهرانیان، عارف، شاعر و تاجر اهل خراسان بود. احمد بهار در رجب ۱۳۰۷ ق/ اسفند ۱۲۶۸ ش در خراسان به دنیا آمد. تحصیلات متداول را نزد استادانی چون حاج میرزا محمدباقر مدرس و ادیب نیشابوری در مدارس فاضل خان و خیرات خان مشهد گذراند و دروس فقه و اصول را نزد استادان حوزه مشهد، تهران، کربلا و نجف خواند و تا حد اجتهاد پیش رفت و سپس به مشهد بازگشت. وی از بنیانگذاران «انجمن ادبی خراسان» بود که از بهترین محافل ادبی زمان در سراسر ایران به شمار می رفت و بزرگانی چون ملک الشعرای بهار (پسرعموی شیخ احمد)، ایرج میرزا و فروزانفر در آن شرکت داشتند.
وی فرزند شیخ محمدکاظم تهرانیان، عارف، شاعر و تاجر اهل خراسان بود. احمد بهار در رجب ۱۳۰۷ ق/ اسفند ۱۲۶۸ ش در خراسان به دنیا آمد. تحصیلات متداول را نزد استادانی چون حاج میرزا محمدباقر مدرس و ادیب نیشابوری در مدارس فاضل خان و خیرات خان مشهد گذراند و دروس فقه و اصول را نزد استادان حوزه مشهد، تهران، کربلا و نجف خواند و تا حد اجتهاد پیش رفت و سپس به مشهد بازگشت. وی از بنیانگذاران «انجمن ادبی خراسان» بود که از بهترین محافل ادبی زمان در سراسر ایران به شمار می رفت و بزرگانی چون ملک الشعرای بهار (پسرعموی شیخ احمد)، ایرج میرزا و فروزانفر در آن شرکت داشتند.