شیخ احمد اهرى

[ویکی اهل البیت] «فراموشی» در نگارش تاریخ معاصر و ذکر تنها برخی از حوادث روزگار، به صورت یک اصل پذیرفته شده در تاریخ نگاری درآمده است. به همین خاطر از یاد بردن حالات عده زیادی از بزرگان و فرزانگان و بخشی از رخدادهای ارزشمند مربوط به ایشان، بس آسان و ساده به نظر می رسد. هنگام ورق زدن کتاب های تاریخ و شرح حال اندیشمندان این موضوع کاملاً آشکار می شود.
تاریخ اسلام؛ به ویژه تاریخ تشیع نیز از این پدیده مستثنی نبود و زندگی و مبارزات افراد و شخصیت های برجسته و دانشمندی به دلایل مختلفی بدست فراموشی سپرده شد و مورد بی مهری محققان قرار گرفت.
متأسفانه شخصیت علمی و عملی فقیه فرزانه؛ مرحوم حضرت آیت الله شیخ احمد اهری نیز همانند آن بزرگان مورد غفلت مورخان و شرح حال نویسان قرار گرفته است و همواره نام و یاد این مرد بزرگ جهان تشیع در میان فهرست شخصیت های معاصر و هم دوره خود، مخفی مانده است. برای نمونه مرحوم علامه «حاج آقا بزرگ تهرانی» در کتاب ارزشمند خود «طبقات اعلام الشیعه» (بخش نقباءالبشر) به احوالات مرحوم اهری اشاره نمی کند. در کتاب دیگر مرحوم تهرانی «الذریعة» نیز هیچ اشاره ای به آثار قلمی آیت الله اهری نشده است. در کتاب «گنجینه دانشمندان» اثر استاد شیخ محمد رازی، نیز شرح حال آیت الله اهری به چشم نمی خورد و...
در سال 1268 ه.ش (1305 ه.ق) در شهرستان سرسبز اهر دیده به جهان گشود. پدرش آقا حسین از مؤمنین آن شهر بود و در محله قدیمی شهر زندگی ساده و بی آلایشی داشت. در آن زمان شهر اهر با وجود این که وسعت و آبادی امروزی را نداشت؛ لکن شهری عالم خیز بود و مکتب های بزرگ درسی در آنجا دایر می شد. مکتب های «ملا جلیل» و «ملا فرج» که آوازه آنها در منطقه آذربایجان پیچیده بود، متعلق به این دوره است. هر چند این مکتب ها در زمان تحصیل شیخ احمد به مدارس دینی و علمی منظم تبدیل شده بود؛ لکن تا اوائل قرن چهاردهم هجری، قمری همچنان با نام «مکتب خانه» پررونق بود.
شیخ احمد در زادگاهش دروس مقدماتی را فراگرفت و پس از تکمیل ادبیات، مدرسه دینی تازه تأسیس شده اهر را به مقصد تبریز ترک گفت. وی در سال 1327 ه.ق سطح مقدماتی و دروس فقه و اصول را در حوزه علمیه تبریز شروع کرد و در آن زمان بیش از 22 سال نداشت.
آقا شیخ احمد اهری یازده سال نیز در حوزه تبریز به تحصیل پرداخت. و از اساتید معروف آن زمان چون: آقا شیخ عبدالرحیم کِلبری، آقا سید ابوالحسن انگجی و آقا میرزا علی اکبر اهری بهره برد.
آقا میرزا علی اکبر اهری، عموی آقا احمد اهری بود و عنایت ویژه ای به وی داشت. کتاب «قوانین الاصول» را که در آن زمان بسیار مورد توجه حوزه ها بود، خود به برادرزاده اش آموخت و پایه علمی وی از همانجا بود که استحکام یافت. آقا شیخ احمد اهری در حوزه علمیه تبریز در درس های سطح حوزه تبحر یافت و گاه به تدریس نیز پرداخت.