شگل
لغت نامه دهخدا
شگل. [ ش ِ گ ِ ] ( اِ ) چداری کوچک که دو دست اسب و استر را بدان محکم بندند. ( برهان ). بخو. شکال. رجوع به شکال شود. || ریسمانی که بر پای گنجشگ بندند. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ).
فرهنگ فارسی
واژه نامه بختیاریکا
پیشنهاد کاربران
شِگل:[اصطلاح صید ] حلقه ای فلزی جهت گذراندن طناب درون آن.