شگا

لغت نامه دهخدا

شگا. [ ش َ / ش ُ ] ( اِ ) ترکش. تیردان. جعبه. کیش. ( ناظم الاطباء ). تبدیل شغا. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). ترکش ، کیش و تیردان باشد و به عربی جعبه خوانند. ( برهان ). تیردان باشد و آنرا ترکش ، کیش ، شغا و شقاه نیز نامند. و به تازی جعبه گویند. ( فرهنگ جهانگیری ). تیردان بود. ( لغت فرس اسدی ). شکا. ( از یادداشت مؤلف ) :
همچو کمان کند سر کلک وی از شکوه
تیر عدوی مملکت شاه در شگا.
سوزنی ( از جهانگیری ).
و رجوع به مترادفات کلمه شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ترکش تیر دان

فرهنگ معین

(شَ ) (اِ. ) = شگا. شغا: تیردان .

فرهنگ عمید

تیردان، ترکش.

پیشنهاد کاربران

بپرس