شکیکه

لغت نامه دهخدا

( شکیکة ) شکیکة. [ ش َ ک َ ] ( ع اِ ) گروهی از مردم. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گروه. ( مهذب الاسماء ). || راه. ج ، شکائک ، شکک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || گلو. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || خَنور که فواکه در آن نهند. ( از منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس