شَکویی، حسین (تبریز ۱۳۱۲ـ تهران ۱۳۸۴ش)
جغرافی دان و استاد دانشگاه. بعد از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه، در رشتۀ تاریخ و جغرافیا در دانشسرای عالی دانشگاه تبریز به ادامۀ تحصیل پرداخت و لیسانس گرفت. در ۱۳۴۶ از دانشگاه تهران فوق لیسانس و در ۱۳۵۶ از دانشگاه استانبول دانشنامۀ دکتری دریافت کرد. از ۱۳۴۶ به تدریس جغرافیا در دانشگاه تبریز پرداخت و در ۱۳۶۴ به تهران منتقل شد و در دانشگاه تربیت مدرس در سمت مدیر گروه جغرافیا آغاز به کار کرد. شکویی علاوه بر تدریس در دانشگاه، عضو پیوستۀ فرهنگستان علوم، سرپرست کمیتۀ برنامه ریزی جغرافیا در وزارت فرهنگ و آموزش عالی، و مدیر گروه جغرافیا در سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت) نیز بود. ازجمله آثار اوست: فلسفۀ جغرافیا، شهرک های جدید؛ مقدمه بر جغرافیای جهانگردی؛ محیط زیست شهری؛ جغرافیای اجتماعی شهرها (کتاب برگزیدۀ ۱۳۶۶)؛ جغرافیای شهری؛ حاشیه نشینان شهری؛ و دیدگاه های نو در جغرافیای شهری که کتاب برگزیدۀ ۱۳۷۴ شد.
جغرافی دان و استاد دانشگاه. بعد از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه، در رشتۀ تاریخ و جغرافیا در دانشسرای عالی دانشگاه تبریز به ادامۀ تحصیل پرداخت و لیسانس گرفت. در ۱۳۴۶ از دانشگاه تهران فوق لیسانس و در ۱۳۵۶ از دانشگاه استانبول دانشنامۀ دکتری دریافت کرد. از ۱۳۴۶ به تدریس جغرافیا در دانشگاه تبریز پرداخت و در ۱۳۶۴ به تهران منتقل شد و در دانشگاه تربیت مدرس در سمت مدیر گروه جغرافیا آغاز به کار کرد. شکویی علاوه بر تدریس در دانشگاه، عضو پیوستۀ فرهنگستان علوم، سرپرست کمیتۀ برنامه ریزی جغرافیا در وزارت فرهنگ و آموزش عالی، و مدیر گروه جغرافیا در سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت) نیز بود. ازجمله آثار اوست: فلسفۀ جغرافیا، شهرک های جدید؛ مقدمه بر جغرافیای جهانگردی؛ محیط زیست شهری؛ جغرافیای اجتماعی شهرها (کتاب برگزیدۀ ۱۳۶۶)؛ جغرافیای شهری؛ حاشیه نشینان شهری؛ و دیدگاه های نو در جغرافیای شهری که کتاب برگزیدۀ ۱۳۷۴ شد.