شکل دهی حرارتی ( به انگلیسی: Thermoforming ) یک فرایند تولید است که در آن ابتدا به یک ورق پلاستیکی حرارت داده می شود تا به شکل انعطاف پذیر درآید. این حرارت آن قدر زیاد نیست که پلاستیک را ذوب کند. عمل حرارت دهی معمولاً با استفاده از المنت های حرارتی در یک یا دو طرف ورق پلاستیکی و با فاصله ای معین از آن انجام می شود. با توجه به جنس پلاستیک و ضخامت ورق، میزان گرمادهی می بایست کاملاً مشخص و تنظیم شده باشد. پس از گرم کردن ورق، با استفاده از قالب های مناسب، آن را شکل می دهند. به دلیل دمای کم قالب و هم چنین پایین بودن فشار اعمال شده، قالب های مورد استفاده در این روش از نظر اقتصادی بسیار مقرون به صرفه می باشند. جنس این قالب ها اغلب آلومینیوم است و در مواردی که هدایت حرارتی بسیار بالا مورد نیاز باشد، از آلیاژ بریلیوم مس استفاده می شود. پس از شکل گیری، قطعه از قالب خارج شده و ضایعات آن جدا می شود تا به شکل محصول نهایی درآید. ضایعات حاصل معمولاً آسیاب شده و در یک دستگاه گرانول ساز بازیافت می شوند و دوباره برای ساختن ورق پلاستیکی به کار گرفته می شوند.
روش شکل دهی حرارتی با مقادیر تولید سالیانهٔ بالا در حین داشتن هزینهٔ اندک، نسبت به سایر روش های شکل دهی پلاستیک مانند تزریق پلاستیک، بسیار اقتصادی و کارآمد است.
معمولاً در تولید انبوه به روش شکل دهی حرارتی از رول های پلاستیک یا دستگاه اکستروژن در داخل فرایند استفاده می شود به طوری که ورقهٔ پلاستیکی پس از خارج شدن از دستگاه اکستروژن از یک کوره عبور می کند تا حرارت لازم را دریافت کند. پس از آن ورق پلاستیکی شکل دهی می شود.
سه روش رایج برای شکل دهی حرارتی به شرح زیر است:
شکل دهی حرارتی خلاء ( به انگلیسی: Vacuum Thermoforming ) اولین و ساده ترین فرایند شکل دهی حرارتی می باشد. در این روش با ایجاد فشار منفی از طریق کشیدن هوا از تعدادی سوراخ، ورق پلاستیکی پیش گرم شده روی قالب سرد می نشیند، بدین صورت ورق پلاستیکی سرد و سخت شده و به شکل قالب درمی آید. در این روش اندازه و فاصلهٔ محفظه های خلاء بسیار مهم است زیرا در اثر وجود سوراخ های نامناسب ممکن است مقداری از پلاستیکِ گرم شده به داخل آن ها نفوذ کند یا سوراخ ها بر روی شکل محصول نهایی تأثیر بگذارند.
در این روش ضخامت دیواره های محصول نهایی تقریباً مشابه ورق اولیه می باشد، به همین دلیل روش شکل دهی حرارتی خلاء برای تولید قطعات محکم بسیار کاربرد دارد. همچنین این روش برای تولید محصولاتی که شکل پیچیده و عمق زیاد ندارند بسیار مناسب و مقرون به صرفه است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفروش شکل دهی حرارتی با مقادیر تولید سالیانهٔ بالا در حین داشتن هزینهٔ اندک، نسبت به سایر روش های شکل دهی پلاستیک مانند تزریق پلاستیک، بسیار اقتصادی و کارآمد است.
معمولاً در تولید انبوه به روش شکل دهی حرارتی از رول های پلاستیک یا دستگاه اکستروژن در داخل فرایند استفاده می شود به طوری که ورقهٔ پلاستیکی پس از خارج شدن از دستگاه اکستروژن از یک کوره عبور می کند تا حرارت لازم را دریافت کند. پس از آن ورق پلاستیکی شکل دهی می شود.
سه روش رایج برای شکل دهی حرارتی به شرح زیر است:
شکل دهی حرارتی خلاء ( به انگلیسی: Vacuum Thermoforming ) اولین و ساده ترین فرایند شکل دهی حرارتی می باشد. در این روش با ایجاد فشار منفی از طریق کشیدن هوا از تعدادی سوراخ، ورق پلاستیکی پیش گرم شده روی قالب سرد می نشیند، بدین صورت ورق پلاستیکی سرد و سخت شده و به شکل قالب درمی آید. در این روش اندازه و فاصلهٔ محفظه های خلاء بسیار مهم است زیرا در اثر وجود سوراخ های نامناسب ممکن است مقداری از پلاستیکِ گرم شده به داخل آن ها نفوذ کند یا سوراخ ها بر روی شکل محصول نهایی تأثیر بگذارند.
در این روش ضخامت دیواره های محصول نهایی تقریباً مشابه ورق اولیه می باشد، به همین دلیل روش شکل دهی حرارتی خلاء برای تولید قطعات محکم بسیار کاربرد دارد. همچنین این روش برای تولید محصولاتی که شکل پیچیده و عمق زیاد ندارند بسیار مناسب و مقرون به صرفه است.
wiki: شکل دهی حرارتی