شکستگی پروکسیمال هومروس

شکستگی پروکسیمال هومروس ( انگلیسی: Proximal humerus fracture ) شکستگی در قسمت فوقانی استخوان بازو می باشد علائم عبارتند از درد تورم و کاهش قدرت حرکت شانه. عوارض این نوع شکستگی عبارتند از آسیب های عصب یا شریان اگزیلاری. علت عمدتاً ناشی از افتادن روی بازو یا وارد شدن ضربه مستقیم به بازو می باشد. عوامل مستعد کننده عبارتند از پوکی استخوان و بیماری دیابت.
تشخیص عمدتاً بر مبنای رادیو گرافی و سی تی اسکن است. انواع دسته بندی های متفاوتی برای آن وجود دارد اصلی ترین دسته بندی به کار رفته دسته بندی نیر ( Neer classification ) است که بر مبنای تعداد قطعات به یک قسمتی دو سه یا چهار قسمتی تقسیم می گردند.
درمان در اغلب موارد که جابجایی مختصر است و شکستگی پایدار می باشد به صورت غیر جراحی و با استفاده از آویز بازو به گردن انجام می شود اما در صورتی که گردن جراحی یا گردن آناتومیک شکسته باشد یا شکستگی ها دارای جابجایی زیاد باشند یا ناپایدار باشند تحت جراحی قرار می گیرد. گزینه های جراحی متعددی برای این نوع شکستگی وجود دارد که عبارتند از استفاده از پلاک و پیچ ( Open reduction with internal fixation ORIF ) ، استفاده از تنشن بند ( Tension band fixation ) ، میله داخل کانال مرکزی استخوان ( IM nailing ) ، ارتروپلاستی ( arthroplasty ) و کاربرد جااندازی بسته و فیکس کردن شکستگی از راه پوست با استفاده از پین که اصطلاحاً به نام ( Closed reduction with percutaneous pinning CRPP ) یا ( Closed reduction with percutaneous fixation CRPF ) نامیده می شود صورت می گیرد.