شکرخوار

لغت نامه دهخدا

شکرخوار. [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ خوا / خا] ( نف مرکب ) شکرخورنده : طوطی شکرخوار. ( فرهنگ فارسی معین ). شکرخای. ( آنندراج ). شیرین گفتار :
تو نیز آموختی از شاه ایران کز خداوندی
نمی پرسد که ای طوطی شکّرخوار من چونی.
خاقانی.
و رجوع به شکرخای شود.

فرهنگ عمید

شکرخور، خورندۀ شکر.

پیشنهاد کاربران

بپرس