شکرافشانی. [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ اَ ] ( حامص مرکب ) پخش شکر.( فرهنگ فارسی معین ). || گفتار شیرین و خوش. ( ناظم الاطباء ). شیرین سخنی. ( فرهنگ فارسی معین ). - شکرافشانی کردن ؛ کنایه از شیرین زبانی کردن. سخنان شیرین گفتن. - || نغمه ها و نواهای خوش نواختن. - || سخنان لطیف و شیرین نگاشتن : چرا به یک نی قندش نمی خرند آنرا که کرد صد شکرافشانی از نی قلمی.