شکر فشاندن

لغت نامه دهخدا

شکر فشاندن. [ ش َ ک َ ف َ / ف ِ دَ ] ( مص مرکب ) شکرافشاندن. شکر پاشیدن. ( یادداشت مؤلف ) :
سنگست و سفال بر دل تو
گر بر سر او شکر فشانی.
ناصرخسرو.
|| کنایه از شیرین زبانی کردن. ( یادداشت مؤلف ). گفتار شیرین و دلپسند بر زبان راندن. و رجوع به شکرافشانی وشکرافشان و شکر فشاندن شود.

فرهنگ فارسی

شکر افشاندن شکر پاشیدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس