شکرشکر. [ ش َ ک َ ش ِ ک َ ] ( نف مرکب ) که شکر را شکار کند. که رونق بازار شکر بشکند. کنایه است از سخت شیرین و شکرین : هست گویی زمرّد و مرجان خط سبز و لب شکرشکرش.ابورجاء غزنوی.
