شکر خوردن

لغت نامه دهخدا

شکر خوردن. [ ش َ ک َ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از شیرین کام بودن. کامروا بودن. در ناز و نعمت بسر بردن :
این هم ز بخشش فلک و جود عالم است
کآن را که خاک باید خوردن شکر خورد.
خاقانی.
|| در مقام عجز یا در خطاب تحقیرآمیز به کسی کنایه از اظهار ندامت و پشیمانی شدید است.

فرهنگ فارسی

کنایه از شیرین کام بودن در ناز و نعمت بسر بردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس