شکر خاییدن

لغت نامه دهخدا

شکر خاییدن. [ ش َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) شکر خوردن. || کنایه از شیرین کام شدن. ( یادداشت مؤلف ) :
تا همی خوانی تو اشعارش همی خایی شکر
تا همی گویی تو ابیاتش همی بویی سمن.
منوچهری.
و رجوع به شکرخا و شکرخای و شکرخایی شود.

فرهنگ فارسی

شکر خوردن یا کنایه از شیرین کام شدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس