شکر خاییدن. [ ش َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) شکر خوردن. || کنایه از شیرین کام شدن. ( یادداشت مؤلف ) : تا همی خوانی تو اشعارش همی خایی شکرتا همی گویی تو ابیاتش همی بویی سمن.منوچهری.و رجوع به شکرخا و شکرخای و شکرخایی شود.