شکربوسه. [ ش َ ک َ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) بوسه شیرین و شکرین : بوسه ای از لب تو خواهم وشعر از لب توکه شکربوسه نگاری و غزل گوی غزال.فرخی.به یاد بوسه منه خوان خوردنی که بودتفاوتی ز شکربوزه تا شکربوسه.نزاری قهستانی.