شکال گاه

لغت نامه دهخدا

شکال گاه. [ ش ِ ] ( اِ مرکب ) محل بستن پابند و شکال در دست و پای ستور. ( ناظم الاطباء ). حَوْشَب. ( السامی فی الاسامی ). حوشب. آنجای از پای اسب و ستور که شکال بدان بندند. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

حوشب آنجای از پای اسب و ستور که شکال بدان بندند .

پیشنهاد کاربران

بپرس