شکاز

لغت نامه دهخدا

شکاز. [ ش َک ْ کا ] ( ع ص ) آنکه او را از سخن گفتن به زنان انزال آیدش بی آنکه مخالطت کند. || آنکه نزد جماع حدث کند و پیش از ادخال انزال نماید. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). || آنکه بر شراب بدخویی و جنگجویی کند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). کسی که چون مست شود بدخویی و جنگجویی نماید و عربده کشد. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

آنکه او را از سخن گفتن به زنان انزال آیدش بی آنکه مخاطلت کند یا آنکه بر شراب بد خویی و جنگجویی کند .

پیشنهاد کاربران

بپرس