شک مسببی

[ویکی فقه] شک مسببی، شک معلولِ شک دیگر است.
شک مسببی، مقابل شک سببی بوده و به شکی گفته می شود که معلول شک دیگر می باشد و با برطرف شدن علتش، آن نیز بر طرف می گردد، مانند: شک در پاکی لباسی که با آب معینی شسته شده، به واسطه شک در طهارت آن آب، که شک اول، از شک دوم پدید آمده است.
نکته
بحث از شک سببی و مسببی، در کتاب های اصولی در باب استصحاب، مطرح می شود، و آن در جایی است که جریان استصحاب در موردی باعث منتفی شدن موضوع استصحاب دیگر گردد؛ شک در استصحاب اول «شک سببی» و شک در استصحاب دوم را «شک مسببی» می گویند.