شوگاه. [ ش َ / شُو ] ( اِ مرکب ) شب گاه. محوطه ای باشد بجهت شب خوابیدن چهارپایان. ( برهان ). شوغا. شوغار. شوغاره. شوغاه. آغل : حَظیرة؛ شوگاه اشتر. ( مهذب الاسماء ). الاستیصاد؛ شوگاه ساختن گوسفند را. ( مصادر زوزنی ، از حاشیه برهان چ معین ).
