شوک درمانی (shock therapy)
درمان برخی از بیماری های روانی با استفاده از دارو یا جریان برق با ایجاد شوک. مانفرد زاکِل، روان پزشک اتریشی، در ۱۹۳۳ نخستین گزارش استفاده از شوک انسولین را منتشر کرد. تا زمانی که داروهای آرام بخش کشف شدند، شوک انسولین به شیوه های گوناگون در درمان اسکیزوفرنی و دیگر انواع روان پریشی به کار می رفت. در این روش با تزریق مقدار زیاد انسولین به بیمار، قند خونش را به حدی پایین می آورند که به حال اغما فرو برود. بعد از حدود یک ساعت با واردکردن محلول گرم نمک به معده یا تزریق وریدی گلوکز، بیمار را از حال اغما خارج می کنند. ایجاد شوک با جریان برق را دو روان پزشک ایتالیایی، یوگو چرلتّی و لوتچو بینی، در ۱۹۳۸ در رم معرفی کردند که در درمان افسردگیهای شدید کاربرد بسیار دارد. روش کار به این صورت است که دو الکترود بر روی شقیقه ها قرار می دهند و با جریان برق متناوبی که از آن ها عبور می کند، بیمار سریع از هوش می رود. ایجاد شوک را معمولاً دو تا شش هفته و در هفته سه بار تکرار می کنند. در بیماری های حاد، دفعات شوک به دو سه بار در روز هم می رسد. ضعیف شدن حافظه، کاهش تمرکز و نیز شکستگی استخوان به سبب انقباض عضلات از عوارض شوک درمانی است؛ البته امروزه شوک درمانی به شیوه هایی صورت می گیرد که عوارض کمتری دارد، ازجمله درمان با بیهوشی عمومی و استفاده از داروهای شُل کنندۀ عضلات تا از انقباض عضلات و شکستگی پیشگیری شود. در این روش آنچه باعث بهبود می شود تشنج است. هرچه شوک خفیف تر باشد، حافظه کمتر آسیب می بیند.
درمان برخی از بیماری های روانی با استفاده از دارو یا جریان برق با ایجاد شوک. مانفرد زاکِل، روان پزشک اتریشی، در ۱۹۳۳ نخستین گزارش استفاده از شوک انسولین را منتشر کرد. تا زمانی که داروهای آرام بخش کشف شدند، شوک انسولین به شیوه های گوناگون در درمان اسکیزوفرنی و دیگر انواع روان پریشی به کار می رفت. در این روش با تزریق مقدار زیاد انسولین به بیمار، قند خونش را به حدی پایین می آورند که به حال اغما فرو برود. بعد از حدود یک ساعت با واردکردن محلول گرم نمک به معده یا تزریق وریدی گلوکز، بیمار را از حال اغما خارج می کنند. ایجاد شوک با جریان برق را دو روان پزشک ایتالیایی، یوگو چرلتّی و لوتچو بینی، در ۱۹۳۸ در رم معرفی کردند که در درمان افسردگیهای شدید کاربرد بسیار دارد. روش کار به این صورت است که دو الکترود بر روی شقیقه ها قرار می دهند و با جریان برق متناوبی که از آن ها عبور می کند، بیمار سریع از هوش می رود. ایجاد شوک را معمولاً دو تا شش هفته و در هفته سه بار تکرار می کنند. در بیماری های حاد، دفعات شوک به دو سه بار در روز هم می رسد. ضعیف شدن حافظه، کاهش تمرکز و نیز شکستگی استخوان به سبب انقباض عضلات از عوارض شوک درمانی است؛ البته امروزه شوک درمانی به شیوه هایی صورت می گیرد که عوارض کمتری دارد، ازجمله درمان با بیهوشی عمومی و استفاده از داروهای شُل کنندۀ عضلات تا از انقباض عضلات و شکستگی پیشگیری شود. در این روش آنچه باعث بهبود می شود تشنج است. هرچه شوک خفیف تر باشد، حافظه کمتر آسیب می بیند.
wikijoo: شوک_درمانی