شوک تعظیم

شوک تعظیم ( به انگلیسی: Bow shock ) مرز میان مغناطیس سپهر و یک پیرامون میانگین است. شوک تعظیم برای ستاره ها می شود مرز میان بادهای ستاره ای آنان و ناحیهٔ درون ستاره ای میانگین ( ISM ) . شوک تعظیم در مغناطیس سپهر سیاره ای، مرزی است که در آن سرعت بادهای خورشیدی به دلیل نزدیک شدن به میدان مغناطیسی زمین ناگهان افت می کند. شوک تعظیم کرهٔ زمین که عامل کاهش سرعت باد خورشیدی است، ۱۷ کیلومتر ( ۱۱ مایل ) ضخامت دارد و در فاصلهٔ ۹۰٬۰۰۰ کیلومتر ( ۵۶٬۰۰۰ مایل ) زمین قرار گرفته است. [ ۱] [ ۲]
بهترین نمونهٔ تحقیقی این شوک در جایی است که بادهای خورشیدی با مغناطیس سپهر زمین برخورد می کنند. شوک تعظیم در اطراف همهٔ سیارات رخ می دهد این موضوع اعم از سیارات غیر مغناطیسی همانند مریخ[ ۳] و زهره[ ۴] و هم مغناطیسی همانند مشتری[ ۵] یا زحل است. [ ۶] برای چندین دهه تصور بر این بود که بادهای خورشیدی با لبه بیرونی هورسپهر برخورد می کنند و شوک تعظیم ایجاد می شود، جایی که به محاذات و تصادم با محیط میان ستاره ای است. ضمن دور شدن از خورشید، نقطه و مکانی که بادهای خورشیدی در آن به مادون سرعت صوت تبدیل می شوند، شوک خاتمه نامیده می شود. نقطه ای هم که جریان محیط بین ستاره ای به مادون سرعت صوت تبدیل می شود نیز شوک تعظیم است. تصور می شود که شوک تعظیم خورشیدی در فاصلهٔ ۲۳۰ AU ( واحد نجومی ) از خورشید قرار گرفته[ ۷] که بیش از دو برابر فاصلهٔ شوک خاتمه یافته است که توسط وویجر مشاهده و رصد شد.