شوپَن، فرِدْریک فرانسوا (۱۸۱۰ـ۱۸۴۹)(Chopin, Frederic Francois)
شوپَن، فرِدْریک فرانسوا
شوپَن، فرِدْریک فرانسوا
شوپَن، فرِدْریک فرانسوا
آهنگ ساز و نوازندۀ لهستانی پیانو . فعالیت حرفه ای خود را در سمت نوازندۀ پیانو از ۸ سالگی آغاز کرد. در مقام یک اجراکنندۀ موسیقی ، تحولی بنیادی در فن نوازندگی پیانوفورته ایجاد کرد، و مشخصۀ ساخته های او، که دو کنسرتوی پیانو و تعدادی آثار ارکستری اند، حال و هوایی بسیار لطیف و سبُک و ریتم هایی سلیس و روان دارد . شوپن از ۱۸۳۱ در پاریس زندگی می کرد و در تالارها و مجالس باب روز آن جا نام و آوازه ای داشت ، هرچند به ندرت کنسرتی رسمی برگزار می کرد. در ۱۸۳۶ لیست، آهنگ ساز، او را به ژرژ ساند معرفی کرد و شوپن در سال های ۱۸۳۸ـ۱۸۴۶ رابطۀ بسیار نزدیکی با او داشت . طی این دوران او از شوپن که به سل مبتلا شده بود، در مایورکا پرستاری می کرد و شوپن به شدت مشغول آهنگ سازی بود و مدتی هم سلامتی خود را بازیافت . در ۱۹۰۹ موسیقی او مبنای بالۀ پری رویان (سیلفیدها)اثر میخائیل فوکین قرار گرفت و اَلکساندر گرِچانینوف(۱۸۴۶-۱۹۵۶)، از شاگردان ریمسکی ـ کورساکوف، آن را برای ارکستر تنظیم کرد. پدرش استاد زبان فرانسه در ورشو بود. شوپن تعلیم پیانو را از ۶سالگی آغاز و در ۷ سالگی در یک کنسرت شبانه نوازندگی کرد (همان هنگام برای نخستین بار اثری منتشر کرد، یک پولونِز در سل مینور)، و در ۸ سالگی نخستین کنسرت خود را داد. از ۱۸۲۲ از ژوزِف اِلسنِر درس آهنگ سازی می گرفت و در این رشته و نیز در بداهه نوازی پیشرفت نظرگیری داشت . در ۱۸۲۷ کنسرواتوار ورشو را ترک کرد و در ۱۸۲۹ در وین به نوازندگی پرداخت. پس از بازگشت، عاشق کنستانسیا گلادکووسکا، خواننده ، شد که در سومین کنسرت از کنسرت های ۱۸۳۰ او برنامه داشت ؛ اما همان سال لهستان را ترک کرد و در اکتبر ۱۸۳۱ به پاریس رفت و در آن شهر همواره کنسرت می داد و تدریس خصوصی می کرد. در ۱۸۳۸ به دیدار ژرژ ساند در نوآن رفت. در کشمکش خانوادگی بین ژرژ ساند و فرزندانش که به دعوایی با شوپن منجر شد، آن دو از هم جدا شدند. ۱۳ سال آخر زندگی شوپن در جدال دائمی با بیماری گذشت ، و او آخرین کنسرت عمومی خود را در فوریۀ ۱۸۴۸ برگزار کرد، اما همچنان به تدریس و نوازندگی ادامه می داد. آثار شوپن ، که تقریباً همگی برای تک نوازی پیانو ساخته شده اند، (در کنار موسیقی لیست) مهم ترین سهم قرن ۱۹ را در پیشبرد و تکامل سبک رُمانتیک ادا کردند. موسیقی شوپن سراپا اصیل است ، و از لحاظ ملودی سادگی آشکاری دارد که معمولاً مجموعۀ متنوعی از جریان های زیرساز پیچیدۀ هارمونی و ریتم را پنهان می دارد. ازجمله آثار اوست: پیانو و ارکستر دو کنسرتو در می مینور و فا مینور (۱۸۲۹-۱۸۳۰)؛ چهار اثر دیگر با ارکستر، ازجمله آندانته اسپیاناتو(۱۸۳۴). تک نوازی پیانو ۵۰ مازورکا در سیزده دسته (۱۸۳۰-۱۸۴۹)، ۲۷ اتود، ۲۶ پرلود (۲۴ پرلود در تمامی گام ها)، اپوس ۲۸ (۱۸۳۶-۱۸۳۹)، ۲۹ نکتورن ، نوزده والس (۱۸۲۷-۱۸۴۱)، شانزده پولونز، چهار بالاد در سل مینور، فا، لابمل ، فا مینور (۱۸۳۱-۱۸۴۲)، چهار امپرومپتو، چهار اسکرتسو در سی مینور، سی بمل مینور، دودیز مینور، می (۱۸۳۱-۱۸۳۹)، سه روندو، بارکارولدر فادیز، لالایی، بولِرو، فانتزی در فا مینور، تارانتِلاّ، و قطعه های پیانویی متفرقۀ دیگر. مجلسی سه سونات در دو مینور (۱۸۲۸)، سی بمل مینور (۱۸۳۹)، سی مینور (۱۸۴۴)، تریوی پیانو (۱۸۲۹)؛ سونات ویولن سل و پیانو (۱۸۳۲).
شوپَن، فرِدْریک فرانسوا
شوپَن، فرِدْریک فرانسوا
شوپَن، فرِدْریک فرانسوا
آهنگ ساز و نوازندۀ لهستانی پیانو . فعالیت حرفه ای خود را در سمت نوازندۀ پیانو از ۸ سالگی آغاز کرد. در مقام یک اجراکنندۀ موسیقی ، تحولی بنیادی در فن نوازندگی پیانوفورته ایجاد کرد، و مشخصۀ ساخته های او، که دو کنسرتوی پیانو و تعدادی آثار ارکستری اند، حال و هوایی بسیار لطیف و سبُک و ریتم هایی سلیس و روان دارد . شوپن از ۱۸۳۱ در پاریس زندگی می کرد و در تالارها و مجالس باب روز آن جا نام و آوازه ای داشت ، هرچند به ندرت کنسرتی رسمی برگزار می کرد. در ۱۸۳۶ لیست، آهنگ ساز، او را به ژرژ ساند معرفی کرد و شوپن در سال های ۱۸۳۸ـ۱۸۴۶ رابطۀ بسیار نزدیکی با او داشت . طی این دوران او از شوپن که به سل مبتلا شده بود، در مایورکا پرستاری می کرد و شوپن به شدت مشغول آهنگ سازی بود و مدتی هم سلامتی خود را بازیافت . در ۱۹۰۹ موسیقی او مبنای بالۀ پری رویان (سیلفیدها)اثر میخائیل فوکین قرار گرفت و اَلکساندر گرِچانینوف(۱۸۴۶-۱۹۵۶)، از شاگردان ریمسکی ـ کورساکوف، آن را برای ارکستر تنظیم کرد. پدرش استاد زبان فرانسه در ورشو بود. شوپن تعلیم پیانو را از ۶سالگی آغاز و در ۷ سالگی در یک کنسرت شبانه نوازندگی کرد (همان هنگام برای نخستین بار اثری منتشر کرد، یک پولونِز در سل مینور)، و در ۸ سالگی نخستین کنسرت خود را داد. از ۱۸۲۲ از ژوزِف اِلسنِر درس آهنگ سازی می گرفت و در این رشته و نیز در بداهه نوازی پیشرفت نظرگیری داشت . در ۱۸۲۷ کنسرواتوار ورشو را ترک کرد و در ۱۸۲۹ در وین به نوازندگی پرداخت. پس از بازگشت، عاشق کنستانسیا گلادکووسکا، خواننده ، شد که در سومین کنسرت از کنسرت های ۱۸۳۰ او برنامه داشت ؛ اما همان سال لهستان را ترک کرد و در اکتبر ۱۸۳۱ به پاریس رفت و در آن شهر همواره کنسرت می داد و تدریس خصوصی می کرد. در ۱۸۳۸ به دیدار ژرژ ساند در نوآن رفت. در کشمکش خانوادگی بین ژرژ ساند و فرزندانش که به دعوایی با شوپن منجر شد، آن دو از هم جدا شدند. ۱۳ سال آخر زندگی شوپن در جدال دائمی با بیماری گذشت ، و او آخرین کنسرت عمومی خود را در فوریۀ ۱۸۴۸ برگزار کرد، اما همچنان به تدریس و نوازندگی ادامه می داد. آثار شوپن ، که تقریباً همگی برای تک نوازی پیانو ساخته شده اند، (در کنار موسیقی لیست) مهم ترین سهم قرن ۱۹ را در پیشبرد و تکامل سبک رُمانتیک ادا کردند. موسیقی شوپن سراپا اصیل است ، و از لحاظ ملودی سادگی آشکاری دارد که معمولاً مجموعۀ متنوعی از جریان های زیرساز پیچیدۀ هارمونی و ریتم را پنهان می دارد. ازجمله آثار اوست: پیانو و ارکستر دو کنسرتو در می مینور و فا مینور (۱۸۲۹-۱۸۳۰)؛ چهار اثر دیگر با ارکستر، ازجمله آندانته اسپیاناتو(۱۸۳۴). تک نوازی پیانو ۵۰ مازورکا در سیزده دسته (۱۸۳۰-۱۸۴۹)، ۲۷ اتود، ۲۶ پرلود (۲۴ پرلود در تمامی گام ها)، اپوس ۲۸ (۱۸۳۶-۱۸۳۹)، ۲۹ نکتورن ، نوزده والس (۱۸۲۷-۱۸۴۱)، شانزده پولونز، چهار بالاد در سل مینور، فا، لابمل ، فا مینور (۱۸۳۱-۱۸۴۲)، چهار امپرومپتو، چهار اسکرتسو در سی مینور، سی بمل مینور، دودیز مینور، می (۱۸۳۱-۱۸۳۹)، سه روندو، بارکارولدر فادیز، لالایی، بولِرو، فانتزی در فا مینور، تارانتِلاّ، و قطعه های پیانویی متفرقۀ دیگر. مجلسی سه سونات در دو مینور (۱۸۲۸)، سی بمل مینور (۱۸۳۹)، سی مینور (۱۸۴۴)، تریوی پیانو (۱۸۲۹)؛ سونات ویولن سل و پیانو (۱۸۳۲).
wikijoo: شوپن،_فردریک_فرانسوا_(۱۸۱۰ـ۱۸۴۹)