شولیدن. [ دَ ] ( مص ) ( از: شول + َیدن ، پسوند مصدری ) ژولیدن. بشولیدن. ( حاشیه برهان چ معین ). متحیر و درمانده نشستن. ( فرهنگ خطی ) ( رشیدی ). درهم شدن و پریشان خاطر نشستن و درمانده گردیدن. ( برهان ) ( آنندراج ). پریشان شدن. ( جهانگیری ). || درهم شدن. پریشان گشتن. حیران و پریشان خاطر نشستن. ( ناظم الاطباء ). || تردید داشتن. || درمانده گردیدن. || اندیشه بسیار داشتن. ( ناظم الاطباء ). || بهم برآمدن. برهم خوردن تعادل چیزی. شوریدن : از این تخیلات و توهمات بر خاطرش گذشت چندانک مرد را صفرا بشولید و سودا غلبه کرد. ( سندبادنامه ص 240 ).
