شولا

شولا ، بالا پوش تیره رنگی که زمان باستان ، ایرانیان باستان تبار به روی جامه هایشان می پوشیدند شاعران و نویسندگان این واژه را بکار برده اند، ، در سرایش گفته ام روزگاران رفت وروزان رفت، در شورای شب 🌃 مست ومستانه، شبانه ، زار وگریان ام هنوز

جبه نمدین که عشایرخراسان بزرگ هنگام سرمای سخت میپوشند
خاصاچوپانان که همیشه ودرهمه حال بایدهمراه داشته باشند

شولا/ sh�wla :تن پوشی که روی لباس بر شانه افکنند.
مانند: آرامش. سکوتی سنگین. شب. شولایی سیاه. ماه درویش نمرده باشد؟!
کلیدر
محمود دولت آبادی
شولا/ šola/ šula :لباس بلند پالتو مانند برای چوپانان.
... [مشاهده متن کامل]

شولا
لهجه و گویش تهرانی
لباس فراخ ، قبای بلند، عبا، قبای درویشی

لباس پشمی زخیم