شوغار

لغت نامه دهخدا

شوغار. [ ش َ / شُو ] ( اِ مرکب ) شوغاره. بمعنی شوغا که جای خوابیدن چارپایان باشد در شب. ( از برهان ). شوغا. شوغاره. شوگا. خاربست و محوطه باشد که گوسفندان را در آن کنند. ( از آنندراج ). آغل. و رجوع به شوغا شود :
بام مسیح و جای خردمندان
این خاکدان طویله و شوغارش.
ناصرخسرو.
شوغار. ( اِ ) زاج سفید. ( برهان ) ( اختیارات بدیعی ).

فرهنگ عمید

غار یا آغلی در کوه که شب ها گوسفندان در آن به سر ببرند.

پیشنهاد کاربران

بپرس