شوغا. [ ش َ / شُو ] ( اِ مرکب ) حظیره ، یعنی جای گوسفندان. ( صحاح الفرس ). حصارو محوطه ای را گویند که شبها گاوان و گوسفندان و چهارپایان دیگر در آنجا باشند. ( برهان ). شبغا یعنی جای شب گوسپندان و شوگا نیز گفته اند. ( فرهنگ رشیدی ). همان شبغا یعنی شب جای ، اصل در این لغت شب گاه است و شو تبدیل شب است. ( انجمن آرا ). جای شب بودن گوسفندان و شوگا نیز گفته اند. ( فرهنگ اسدی ). خبک. آغل. ( حاشیه فرهنگ اسدی ). غول. نغل. ( یادداشت مؤلف ) : چو گرگ دزد گیرد قصد شوغا شبان اندر شبان افتد به غوغا.
لطیفی.
و رجوع به شبغا شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) محلی که شبها گاو و گوسفندان در آن بیتوته کنند غاریا چهار دیواری که شبها گله ها را در آن جا دهند .
فرهنگ معین
(شَ ) (اِمر. ) جای خوابیدن گاو و گوسفند در شب .
فرهنگ عمید
چهاردیواری که شب ها گوسفندان را میان آن جا می دهند، جای خوابیدن گوسفندان در شب.
