شوعاء

لغت نامه دهخدا

شوعاء. [ ش َ ] ( ع ص ) مؤنث اَشْوَع. ج ، شوع. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به اشوع شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس