شوطی

لغت نامه دهخدا

شوطی. [ ش َ طا ] ( ع ص ) مؤنث اَشْوَط. ( معجم البلدان ).

شوطی. [ ش َ طا ] ( اِخ ) جایگاهی است از عقیق مدینه و گویند از حره بنی سلیم است. ( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

مونث اشوط

پیشنهاد کاربران

بپرس