شوش، شهر
معبد چغازنبیل، شوش
شهری در استان خوزستان و مرکز اداری شهرستان شوش، با ارتفاع ۸۷ متر. در دشتی در ۴۷۹کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۰۵کیلومتری شمال غربی اهواز، کنار خط آهن اندیمشک به اهواز، قرار دارد. رودخانۀ شاهور از کنار این شهر می گذرد. جمعیت آن بالغ بر ۵۴,۰۳۲ نفر است (۱۳۸۵). اقلیم آن گرمِ مرطوب و از نظر بارندگی جزو نواحی خشک است. شهر باستانی شوش که روزگاری پایتخت دولت عیلام و زمانی اقامتگاه داریوش هخامنشی اول و دیگر شاهان خاندان مزبور بود، در ۲کیلومتری غرب ایستگاه راه آهن شوش قرار دارد و از مهم ترین اماکن تاریخی جهان است. در همین شهر داریوش اول فرمان تجدید بنای معبد اورشلیم را صادر کرد و دانیال نبی، به روایتی، در همین شهر مدفون شد. در زمان سارگون اول، مقر نایب السلطنۀ بابل بود. آشور بانی پال پس از تسخیر کشور عیلام، شوش را تاراج و آن را ویران کرد. کوروش کبیر آن را تجدید بنا کرد و مقر زمستانی خود قرار داد و شهر دوباره رونق و جلال و شکوه فراوان یافت. اسکندر مقدونی پس از حمله به ایران و فروپاشیدن امپراتوری هخامنشی، شوش را تصرف کرد و غنایم فراوانی به دست آورد. شاپور ساسانی به کیفر سرپیچی اهالی شوش، شهر مزبور را ویران کرد و در کنار آن شهر جدیدی، به نام ایرانشهر شاپور، بنا نهاد و اسیران رومی را در آن شهر سکونت داد. در ۱۷ق، ابوموسی اشعری آن را تصرف کرد و در دورۀ اسلامی نیز تا مدت ها موقعیت و اهمیت خود را حفظ کرد. پس از آن که مرکزیت اداری خوزستان به اهواز منتقل شد، شوش به مرور اهمیت خود را ازدست داد و رفته رفته روبه ویرانی و فراموشی نهاد. از اکتشافاتی که در یکی دو قرن اخیر در این شهر به عمل آمده، اطلاعات موثق و مستندی به دست آمده است. «قانون حمورابی»، در زمستان ۱۹۰۱ـ۱۹۰۲، از جمله اسناد بسیار ارزنده ای است که در شوش یافت شده است.
معبد چغازنبیل، شوش
شهری در استان خوزستان و مرکز اداری شهرستان شوش، با ارتفاع ۸۷ متر. در دشتی در ۴۷۹کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۰۵کیلومتری شمال غربی اهواز، کنار خط آهن اندیمشک به اهواز، قرار دارد. رودخانۀ شاهور از کنار این شهر می گذرد. جمعیت آن بالغ بر ۵۴,۰۳۲ نفر است (۱۳۸۵). اقلیم آن گرمِ مرطوب و از نظر بارندگی جزو نواحی خشک است. شهر باستانی شوش که روزگاری پایتخت دولت عیلام و زمانی اقامتگاه داریوش هخامنشی اول و دیگر شاهان خاندان مزبور بود، در ۲کیلومتری غرب ایستگاه راه آهن شوش قرار دارد و از مهم ترین اماکن تاریخی جهان است. در همین شهر داریوش اول فرمان تجدید بنای معبد اورشلیم را صادر کرد و دانیال نبی، به روایتی، در همین شهر مدفون شد. در زمان سارگون اول، مقر نایب السلطنۀ بابل بود. آشور بانی پال پس از تسخیر کشور عیلام، شوش را تاراج و آن را ویران کرد. کوروش کبیر آن را تجدید بنا کرد و مقر زمستانی خود قرار داد و شهر دوباره رونق و جلال و شکوه فراوان یافت. اسکندر مقدونی پس از حمله به ایران و فروپاشیدن امپراتوری هخامنشی، شوش را تصرف کرد و غنایم فراوانی به دست آورد. شاپور ساسانی به کیفر سرپیچی اهالی شوش، شهر مزبور را ویران کرد و در کنار آن شهر جدیدی، به نام ایرانشهر شاپور، بنا نهاد و اسیران رومی را در آن شهر سکونت داد. در ۱۷ق، ابوموسی اشعری آن را تصرف کرد و در دورۀ اسلامی نیز تا مدت ها موقعیت و اهمیت خود را حفظ کرد. پس از آن که مرکزیت اداری خوزستان به اهواز منتقل شد، شوش به مرور اهمیت خود را ازدست داد و رفته رفته روبه ویرانی و فراموشی نهاد. از اکتشافاتی که در یکی دو قرن اخیر در این شهر به عمل آمده، اطلاعات موثق و مستندی به دست آمده است. «قانون حمورابی»، در زمستان ۱۹۰۱ـ۱۹۰۲، از جمله اسناد بسیار ارزنده ای است که در شوش یافت شده است.
wikijoo: شوش،_شهر