شوریدۀ شیرازی، محمدتقی (شیراز ۱۲۷۴ـ ۱۳۴۵ق)
(ملقب به: مَجْدالشعرا و فصیح الملک) شاعر ایرانی. در ۷ سالگی به بیماری آبله گرفتار و نابینا شد. چون آوازی خوش داشت، بیشتر به موسیقی پرداخت. ستایشگر ناصرالدین شاه و صدراعظم او، علی اصغرخان اتابک، بود و لقب فصیح الملک را ناصرالدین شاه به او داد. شوریده در بدیهه سرایی و مطایبه و طنز دستی قوی داشت. به گویش شیرازی نیز اشعاری دلپذیر دارد. از آثارش: نامۀ روشن دلان؛ کشف المواد؛ تصحیح کلیات سعدی؛ غزلیات شوریدۀ شیرازی که به تصحیح حسن فصیحی به چاپ رسیده است (۱۳۲۵ق).
(ملقب به: مَجْدالشعرا و فصیح الملک) شاعر ایرانی. در ۷ سالگی به بیماری آبله گرفتار و نابینا شد. چون آوازی خوش داشت، بیشتر به موسیقی پرداخت. ستایشگر ناصرالدین شاه و صدراعظم او، علی اصغرخان اتابک، بود و لقب فصیح الملک را ناصرالدین شاه به او داد. شوریده در بدیهه سرایی و مطایبه و طنز دستی قوی داشت. به گویش شیرازی نیز اشعاری دلپذیر دارد. از آثارش: نامۀ روشن دلان؛ کشف المواد؛ تصحیح کلیات سعدی؛ غزلیات شوریدۀ شیرازی که به تصحیح حسن فصیحی به چاپ رسیده است (۱۳۲۵ق).