شوریده شیرازی، حاج محمد تقی، ملقب به فصیح الملک، متخلص به شوریده، پدرش عباس پیشه ور از اعقاب اهلی شیرازی، شاعر معروف دوره ی قاجار است. زادروز او به تاریخ ( ۱۲۷۶ هجری قمری ) در شیراز بود. او در روز پنج شنبه ( ۲۱ مهر ۱۳۰۵ خورشیدی ) برابر با ششم ربیع الثانی ( ۱۳۴۵ هجری قمری ) در زادگاه خود درگذشت و در جوار آرامگاه سعدی به خاک سپرده شد.
... [مشاهده متن کامل]
شوریده در هفت سالگی به علت ابتلای به بیماری آبله از هردو چشم نابینا و چهره اش آبله گون شد. او از نابینا بودن و آبله رویی خود به حسرت یاد می کرد:
و در توصیف چهره خود چنین سروده است:
وی در نه سالگی پدر ش را از دست داد و در تحت سرپرستی دایی اش قرار گرفت. شوریده به زودی در کسب فضایل پیشرفت شایان نمود و به سبب مکاتبه و مشاعره با شاعران نامدار معاصر مانند: صبوری خراسانی، ملک الشعرای بهار، ایرج میرزا، و وحید دستگردی، مشهور شد.
در سال ( ۱۲۸۸ هجری قمری ) به زیارت مکه مشرف شد و در سال ( ۱۳۰۹ هجری قمری ) به بوشهر و بندرعباس سفر نمود. شوریده در سال ( ۱۳۱۱ هجری قمری ) به اتفاق حسین قلی خان نظام السلطنه مافی به تهران رفت و به همراهی میرزاعلی اصغر صدراعظم به دربار ناصرالدین شاه راه یافت و از جانب او به فصیح الملک ملقب شد. ناصرالدین شاه به خاطر سرودن قصیده مدحیه، قریه بورنجان واقع در بلوک کوهمره فارس را به او بخشید.
شوریده یکی از شاعران نامی قرن معاصر است. در سرودن انواع شعر به ویژه قصیده و قطعه، استاد است. اشعارش سرشار از مضامین بکر و معانی نو و ترکیبات تازه است. شوریده در بکار بردن اصطلاحات عامیانه مهارت داشته و می توان وی را با رودکی و ابوالعلا معری مقایسه نمود، چنان که خود نیز به آن اشاره دارد:
شعری دیگر:
شوریده به سال ( ۱۳۲۳ هجری قمری ) ازدواج کرد. نخستین فرزندش را که پسر بود حسین نام نهاد. شوریده از این که صاحب فرزندی شده، از فرط خوشحالی غزلی سرود که چند بیت از آن را می بینید:
شوریده قبل از مرگ، اشعاری برای سنگ مقبره خود سروده که با این بیت شروع می شود:
... [مشاهده متن کامل]
شوریده در هفت سالگی به علت ابتلای به بیماری آبله از هردو چشم نابینا و چهره اش آبله گون شد. او از نابینا بودن و آبله رویی خود به حسرت یاد می کرد:
و در توصیف چهره خود چنین سروده است:
وی در نه سالگی پدر ش را از دست داد و در تحت سرپرستی دایی اش قرار گرفت. شوریده به زودی در کسب فضایل پیشرفت شایان نمود و به سبب مکاتبه و مشاعره با شاعران نامدار معاصر مانند: صبوری خراسانی، ملک الشعرای بهار، ایرج میرزا، و وحید دستگردی، مشهور شد.
در سال ( ۱۲۸۸ هجری قمری ) به زیارت مکه مشرف شد و در سال ( ۱۳۰۹ هجری قمری ) به بوشهر و بندرعباس سفر نمود. شوریده در سال ( ۱۳۱۱ هجری قمری ) به اتفاق حسین قلی خان نظام السلطنه مافی به تهران رفت و به همراهی میرزاعلی اصغر صدراعظم به دربار ناصرالدین شاه راه یافت و از جانب او به فصیح الملک ملقب شد. ناصرالدین شاه به خاطر سرودن قصیده مدحیه، قریه بورنجان واقع در بلوک کوهمره فارس را به او بخشید.
شوریده یکی از شاعران نامی قرن معاصر است. در سرودن انواع شعر به ویژه قصیده و قطعه، استاد است. اشعارش سرشار از مضامین بکر و معانی نو و ترکیبات تازه است. شوریده در بکار بردن اصطلاحات عامیانه مهارت داشته و می توان وی را با رودکی و ابوالعلا معری مقایسه نمود، چنان که خود نیز به آن اشاره دارد:
شعری دیگر:
شوریده به سال ( ۱۳۲۳ هجری قمری ) ازدواج کرد. نخستین فرزندش را که پسر بود حسین نام نهاد. شوریده از این که صاحب فرزندی شده، از فرط خوشحالی غزلی سرود که چند بیت از آن را می بینید:
شوریده قبل از مرگ، اشعاری برای سنگ مقبره خود سروده که با این بیت شروع می شود:
