شوریده روزگار

لغت نامه دهخدا

شوریده روزگار. [ دَ / دِ زْ / زِ ] ( ص مرکب ) پریشان ایام. کنایه از بی سامان و بی سرانجام. ( آنندراج ). بی چاره و بی نوا و درمانده. ( از ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) بیچاره بینوا درمانده .

فرهنگ عمید

بی سروسامان، بینوا.

پیشنهاد کاربران

بپرس