در این بود درویش شوریده رنگ
که شیری درآمد شغالی به چنگ.
سعدی.
|| کنایه از مردم رند و ملامتی. ( آنندراج ) : بپرسیدم این کشور آسوده کی شد
کسی گفت سعدی چه شوریده رنگی.
سعدی.
در اوباش ، پاکان شوریده رنگ همان جای تاریک و لعل است و سنگ.
سعدی.
یکی گفتش ای یار شوریده رنگ تو هرگز غزا کرده ای در فرنگ.
سعدی.