شورورزی به طور کلی، کشاورزی پایدار در محیط های شور است، بدین معنی که شورورزی یک فن آوری با رویکرد زیست محیطی، و به منظور بهره برداری اقتصادی و پایدار از منابع خاک و آب شور می باشد. از این رو ، شورورزی را می توان چنین تعریف کرد : تولید اقتصادی محصولات کشاورزی و صنعتی در محیط های شور. محصولات کشاورزی شامل انواع محصولات گیاهی ( زراعی، باغی، جنگلی، مرتعی، صنعتی، زینتی و دارویی ) ، جانوری ( انواع دام های سبک و سنگین، زنبور و کلیه فرآورده های آنها ) و آبزیان ( انواع ماهی، میگو، سخت تنان، نرم تنان، جلبک، گیاهان آبزی و غیرو ) ، بوده و تولیدات صنعتی شامل فعالیتهایی مانند تولید محصولات غیربیولوژیک ( مانند تولید آب، نمک و انرژی ) و فرآوری محصولات مختلف ( مانند تولید پروتئین از جلبک ) می باشند. منظور از محیط های شور، محیط های خاک و آب شور، و همچنین، اکوسیستم های مناطق مبتلا به شوری ( شوربوم ها ) است.
... [مشاهده متن کامل]
( مرجع: کتاب شورورزی: استفاده پایدار از منابع آب و خاک شور در کشاورزی. خورسندی و همکاران، 1389 )