شوره بوم

لغت نامه دهخدا

شوره بوم. [ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) زمین شوره زار. زمین بی حاصل. ( ناظم الاطباء ). شوربوم. ( فرهنگ فارسی معین ) :
دریغ است با سفله گفتن علوم
که ضایع شود تخم در شوره بوم.
سعدی.
- تخم در شوره بوم کاشتن ؛ کنایه از کار بیهوده و بی حاصل کردن :
نیکویی با بدان و بی ادبان
تخم در شوره بوم کاشتن است.
سعدی.

فرهنگ فارسی

( اسم ) زمین شوره که در آن چیزی به عمل نیاید شوره زار .

پیشنهاد کاربران

بپرس