شورش ۱۹۶۹ ایرلند شمالی ( انگلیسی: 1969 Northern Ireland riots ) شورش هایی است که در ۱۲ تا ۱۷ اوت سال ۱۹۶۹ رخ داده است و طی آن ایرلند شمالی شاهد شورش های سیاسی و فرقه ای شدیدی بود. در طول این سال خشونت های پراکنده ناشی از مبارزه برای حقوق مدنی و پایان دادن به تبعیض علیه کاتولیک های ایرلندی در این کشور وجود داشت.
... [مشاهده متن کامل]
چندین بار راهپیمایی کاتولیک های خواهان حقوق مدنی توسط پروتستان ها و پلیس هدف تهاجم قرار گرفت.
این اغتشاش به درگیری سه روزه ای در شهر دری در شمال ایرلند میان کاتولیک ها و پروتستانها منجر شد. خونین ترین شورش ها در بلفاست بود که در آن هفت نفر کشته و صدها نفر دیگر زخمی شدند. تعداد زیادی خانه، که اغلب آن ها متعلق به کاتولیک ها بود در کنار مغازه ها و کارخانه ها به آتش کشیده شد. علاوه بر این، هزاران خانواده عمدتاً کاتولیک از خانه هایشان بیرون رانده شدند.
ارتش بریتانیا برای برقراری نظم وارد عمل شد. دولت برای جدا کردن دو طرف شروع به ساختن خطوط کنترل در میان آن ها کرد.
در سال ۱۹۶۸ شورش های پراکنده ای مانند نافرمانی های مدنی توسط انجمن حقوق مدنی ایرلند شمالی ( NICRA ) ، که خواستار پایان دادن به تبعیض علیه کاتولیک ها، حق رای، مسکن و اشتغال برای آن ها بود به وجود آمد.
در تابستان سال ۱۹۶۹ پیش از شروع شورش، اتحادیه خبرنگاران بین المللی ( ICJ ) با انتشار گزارشی بلند سیاست دولت نسبت به ایرلند شمالی را به انتقاد کشید. روزنامه تایمز در آن زمان نوشت خشونت پلیس، تبعیض دینی علیه کاتولیک ها و تقسیم بندی ناعادلانه در صحنه سیاسی دلایل این شورش است.
رئیس اتحادیه خبرنگاران بین المللی ( ICJ ) گفت: قوانین و شرایط در ایرلند شمالی توسط دولت آفریقای جنوبی تأکید شده تا سیاست های تبعیض نژادی خودش را مشروع کند. تایمز همچنین در گزارشی نوشته بود که نیروی احتیاط پلیس شهر اولستر بازوی نظامی پروتستان هاست. روزنامه بلفاست تلگراف نیز نوشت اتحادیه خبرنگاران بین المللی، ایرلند شمالی را به لیست ایالت هایی اضافه کرده که در آن حقوق بشر تضمین نمی شود.
... [مشاهده متن کامل]
چندین بار راهپیمایی کاتولیک های خواهان حقوق مدنی توسط پروتستان ها و پلیس هدف تهاجم قرار گرفت.
این اغتشاش به درگیری سه روزه ای در شهر دری در شمال ایرلند میان کاتولیک ها و پروتستانها منجر شد. خونین ترین شورش ها در بلفاست بود که در آن هفت نفر کشته و صدها نفر دیگر زخمی شدند. تعداد زیادی خانه، که اغلب آن ها متعلق به کاتولیک ها بود در کنار مغازه ها و کارخانه ها به آتش کشیده شد. علاوه بر این، هزاران خانواده عمدتاً کاتولیک از خانه هایشان بیرون رانده شدند.
ارتش بریتانیا برای برقراری نظم وارد عمل شد. دولت برای جدا کردن دو طرف شروع به ساختن خطوط کنترل در میان آن ها کرد.
در سال ۱۹۶۸ شورش های پراکنده ای مانند نافرمانی های مدنی توسط انجمن حقوق مدنی ایرلند شمالی ( NICRA ) ، که خواستار پایان دادن به تبعیض علیه کاتولیک ها، حق رای، مسکن و اشتغال برای آن ها بود به وجود آمد.
در تابستان سال ۱۹۶۹ پیش از شروع شورش، اتحادیه خبرنگاران بین المللی ( ICJ ) با انتشار گزارشی بلند سیاست دولت نسبت به ایرلند شمالی را به انتقاد کشید. روزنامه تایمز در آن زمان نوشت خشونت پلیس، تبعیض دینی علیه کاتولیک ها و تقسیم بندی ناعادلانه در صحنه سیاسی دلایل این شورش است.
رئیس اتحادیه خبرنگاران بین المللی ( ICJ ) گفت: قوانین و شرایط در ایرلند شمالی توسط دولت آفریقای جنوبی تأکید شده تا سیاست های تبعیض نژادی خودش را مشروع کند. تایمز همچنین در گزارشی نوشته بود که نیروی احتیاط پلیس شهر اولستر بازوی نظامی پروتستان هاست. روزنامه بلفاست تلگراف نیز نوشت اتحادیه خبرنگاران بین المللی، ایرلند شمالی را به لیست ایالت هایی اضافه کرده که در آن حقوق بشر تضمین نمی شود.
