شورش های ۱۹۸۵ گجرات از شهر احمدآباد واقع در ایالت گجرات در غرب کشور هند آغاز شد. این شورش ها از فوریه ۱۹۸۵ ( بهمن ۱۳۶۳ ) تا اکتبر ۱۹۸۶ ( مهر ۱۳۶۵ ) ادامه یافت و باعث کشته شدن ۲۷۵ نفر، زخمی شدن هزاران نفر و آواره شدن ده ها هزار نفر گردید.
... [مشاهده متن کامل]
بنا بر گفته نویسنده اصلاح طلب و فعال اجتماعی هندی اصغر علی انجی نیر، این شورش ها توسط حزب بهاراتیا جاناتا برای براندازی دولت محلی در زمان فرمانداری مادهاو سینگ سولانکی طرح ریزی شده بودند.
این شورش ها در ابتدا تجمعی بین هندوها برای اعتراض گروهی به سیاستهای محرومیت زدایی دولت ایالتی بود، اما بعد به نزاع جمعی بین هندوها و مسلمانان تبدیل شد. آشوبگران در ابتدا دارایی های دولتی را هدف قرار می دادند اما ظرف مدت یک ماه شروع به هدف قرار دادن مسلمانان و اموال متعلق به آنان کردند.
سولانکی که در انتخابات ماه مارس ( اسفند ماه ) پیروز شده بود، دولتی را تشکیل داد که از بیست وزیر آن چهارده نفرشان از خدمت گذاران کشاتریا بودند. افراد جزو کاست های بالاتر به این اقدام واکنش خشنی نشان دادند، زیرا احساس می کردند حق و حقوقی که برایش در طول شورش های سال ۱۹۸۱ ( ۱۳۶۰ شمسی ) جنگیده بودند، ضایع شده است. دولت اعلام کرد ظرفیت اختصاص یافته به کاست های پایین تر برای استخدام دولتی، از ده درصد به بیست و هشت درصد افزایش یافته است.
با بالا گرفتن اعتراض ها، دادگاه عالی از اجرای این طرح جلوگیری و حکم تعلیقی برای آن صادر کرد و در پی از ریل خارج شدن یک قطار در ۵ ژوئیه ( ۱۴ تیر ) ، شرایط برای سولانکی وخیم شد، در نتیجه وی از سمت خود کناره گیری کرد.
این شورش ها به درازا کشید و در محله های دالیت نشین و مسلمان نشین شهرهای احمدآباد و وادودارا کشمکش هایی در جریان بود.
طبق شهادت دالیت ها، اعضای حزب بهاراتیا جاناتا ( بی جِی پی ) که در شورش های سال ۱۹۸۱ ( ۱۳۶۰ شمسی ) علیه دالیت ها جنگیده بودند، در جریان شورش های ۱۹۸۵ ( ۱۳۶۳ شمسی ) به آنها کمک کرده اند.
کنگره و سایر گروه های کمونیست هندی در زمان این شورش ها با تأمین سلاح، کمکهای حقوقی و پول، دالیت ها را در درگیری ها حمایت کرده بودند.
... [مشاهده متن کامل]
بنا بر گفته نویسنده اصلاح طلب و فعال اجتماعی هندی اصغر علی انجی نیر، این شورش ها توسط حزب بهاراتیا جاناتا برای براندازی دولت محلی در زمان فرمانداری مادهاو سینگ سولانکی طرح ریزی شده بودند.
این شورش ها در ابتدا تجمعی بین هندوها برای اعتراض گروهی به سیاستهای محرومیت زدایی دولت ایالتی بود، اما بعد به نزاع جمعی بین هندوها و مسلمانان تبدیل شد. آشوبگران در ابتدا دارایی های دولتی را هدف قرار می دادند اما ظرف مدت یک ماه شروع به هدف قرار دادن مسلمانان و اموال متعلق به آنان کردند.
سولانکی که در انتخابات ماه مارس ( اسفند ماه ) پیروز شده بود، دولتی را تشکیل داد که از بیست وزیر آن چهارده نفرشان از خدمت گذاران کشاتریا بودند. افراد جزو کاست های بالاتر به این اقدام واکنش خشنی نشان دادند، زیرا احساس می کردند حق و حقوقی که برایش در طول شورش های سال ۱۹۸۱ ( ۱۳۶۰ شمسی ) جنگیده بودند، ضایع شده است. دولت اعلام کرد ظرفیت اختصاص یافته به کاست های پایین تر برای استخدام دولتی، از ده درصد به بیست و هشت درصد افزایش یافته است.
با بالا گرفتن اعتراض ها، دادگاه عالی از اجرای این طرح جلوگیری و حکم تعلیقی برای آن صادر کرد و در پی از ریل خارج شدن یک قطار در ۵ ژوئیه ( ۱۴ تیر ) ، شرایط برای سولانکی وخیم شد، در نتیجه وی از سمت خود کناره گیری کرد.
این شورش ها به درازا کشید و در محله های دالیت نشین و مسلمان نشین شهرهای احمدآباد و وادودارا کشمکش هایی در جریان بود.
طبق شهادت دالیت ها، اعضای حزب بهاراتیا جاناتا ( بی جِی پی ) که در شورش های سال ۱۹۸۱ ( ۱۳۶۰ شمسی ) علیه دالیت ها جنگیده بودند، در جریان شورش های ۱۹۸۵ ( ۱۳۶۳ شمسی ) به آنها کمک کرده اند.
کنگره و سایر گروه های کمونیست هندی در زمان این شورش ها با تأمین سلاح، کمکهای حقوقی و پول، دالیت ها را در درگیری ها حمایت کرده بودند.
