شورش های یهودا علیه بابل

شورش های یهودا علیه بابل ( انگلیسی: Judah's revolts against Babylon ) ( ۶۰۱–۵۸۶ پ. م ) تلاش های پادشاهی یهودا برای فرار از تسلط امپراتوری بابل نو بود. این امر به پیروزی بابلی ها و نابودی پادشاهی یهودا منجر شد و آغاز وقفه طولانی مدت در خودمختاری یهودیان در یهودیه تا شورش مکابی قرن دوم پیش از میلاد بود. نیروهای بابلی پایتخت اورشلیم را تصرف کردند و هیکل سلیمان را نابود کردند و سقوط یهودا را کامل کردند، رویدادی که آغاز اسیران یهودی در بابل بود، دوره ای در تاریخ یهود که در آن تعداد زیادی از یهودیان به زور از یهودا خارج شدند و در بین النهرین ( در کتاب مقدس صرفاً به عنوان «بابل» ترجمه شده است ) اسکان داده شدند.
مصر تا نبرد کرکمیش در حدود ۶۰۶ پ. م قدرت منطقه ای بود. بعدها، بابل آمد و به حکومت مصر پایان داد، تسلط خود را برقرار کرد و پادشاهی یهودا را تابع خود کرد.