از سال ۱۴۸۲ تا ۱۴۹۲ میلادی شهرهای فلاندری دو بار بر ضد آرشیدوک ماکسیمیلیان، که به نیابت از پسرش، فیلیپ زیبا، بر کشورهای سفلی فرمان می راند، شوریدند. خاستگاه این دو شورش خواست بازرگانان و بزرگان شهرهای ثروتمندی چون خنت، بروخه و ایپر برای حفظ خودمختاری بود، که در روزگار مری بورگوندی، مادر و سلف فیلیپ، به دست آورده بودند و ماکسیمیلیان در اندیشهٔ محدود کردنش بود. هر دو شورش سرانجام ناکام ماندند.
تا اواخر سده پانزدهم میلادی سرزمین فلاندرها در قلمرو دوک بورگوندی بود. هنگامی که شارل جسور، واپسین دوک بورگوندی، در سال ۱۴۷۷ میلادی در نبرد نانسی کشته شد و قلمرویش به دخترش، مری بورگوندی، رسید، شهرهای سفلی و انجمن کشوری شان مری را واداشتند، که به عهدنامه ای گردن گذارد، که به امتیاز بزرگ آوازه یافت. بنا بر این عهدنامه مرکزگرایی روزگار پدر و پدربزرگ مری در قلمرو بورگوندی واگردانده شد و دوک نشین بورگوندی در فروبومان به کشورگانی از استان ها تبدیل شد. در این میان نمایندگان فلاندرها امتیاز بیش تری به دست آوردند، که طبق آن هر تغییری در قانون اساسی وابسته به خرسندی فلاندرها بود.
هم زمان فرانسه ادعا کرد، که دوک بورگوندی خراج گزار پادشاه فرانسه بوده است و منطقه غرب اسخلده به اضافه دیگر استان های دولت بورگوندی به فرانسه برخواهند گشت. از ترس هجوم فرانسه استان های فروبومان صدهزار مرد سرباز گرفتند، تا به جای سپاه پیشین دوک، پاسدار فروبومان باشد. بیش تر یک سوم این سربازان از فلاندرها بودند. مری در پی صلح با همسایه قدرتمندش آماده مذاکره با لوئی یازدهم، پادشاه فرانسه، برای ازدواج احتمالی اش با شارل هشت ساله، وارث تاج و تخت فرانسه شد، اما نمایندگان مری با درخواست های فرانسه درباره واسپردن قلمرو به پادشاهی فرانسه روبه رو شدند.
در میانه تابستان ۱۴۷۷ مری در خنت با ماکسیمیلیان، پسر و ولیعهد فریدریش سوم، امپراتور مقدس روم، ازدواج کرد. قرار بر این بود، که ماکسیمیلیان همراه با مری بر بورگوندی فرمان براند و سوگند خورد، که امتیاز داده شده به شهرها را رعایت کند. یک سال بعد میان فلاندرها به فرمان ماکسیمیلیان و فرانسه جنگی درگرفت.
هنگامی که مری در ۱۴۸۲ میلادی هنگام اسب سواری مرد، پسر چهارساله اش، فیلیپ زیبا، قلمرو دوک نشین بورگوندی را به ارث برد. این رخداد به سهم خودش مسئله جانشینی قلمرو بورگوندی را پیچیده تر کرد. بنا بر عهدنامه آراس که در ۱۴۸۲ میلادی امضا شد، ماکسیمیلیان باید ارتوا و پیکاردی را به فرانسه وامی گذاشت، اما در مقام نایب فیلیپ، فلاندر در دستش می ماند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتا اواخر سده پانزدهم میلادی سرزمین فلاندرها در قلمرو دوک بورگوندی بود. هنگامی که شارل جسور، واپسین دوک بورگوندی، در سال ۱۴۷۷ میلادی در نبرد نانسی کشته شد و قلمرویش به دخترش، مری بورگوندی، رسید، شهرهای سفلی و انجمن کشوری شان مری را واداشتند، که به عهدنامه ای گردن گذارد، که به امتیاز بزرگ آوازه یافت. بنا بر این عهدنامه مرکزگرایی روزگار پدر و پدربزرگ مری در قلمرو بورگوندی واگردانده شد و دوک نشین بورگوندی در فروبومان به کشورگانی از استان ها تبدیل شد. در این میان نمایندگان فلاندرها امتیاز بیش تری به دست آوردند، که طبق آن هر تغییری در قانون اساسی وابسته به خرسندی فلاندرها بود.
هم زمان فرانسه ادعا کرد، که دوک بورگوندی خراج گزار پادشاه فرانسه بوده است و منطقه غرب اسخلده به اضافه دیگر استان های دولت بورگوندی به فرانسه برخواهند گشت. از ترس هجوم فرانسه استان های فروبومان صدهزار مرد سرباز گرفتند، تا به جای سپاه پیشین دوک، پاسدار فروبومان باشد. بیش تر یک سوم این سربازان از فلاندرها بودند. مری در پی صلح با همسایه قدرتمندش آماده مذاکره با لوئی یازدهم، پادشاه فرانسه، برای ازدواج احتمالی اش با شارل هشت ساله، وارث تاج و تخت فرانسه شد، اما نمایندگان مری با درخواست های فرانسه درباره واسپردن قلمرو به پادشاهی فرانسه روبه رو شدند.
در میانه تابستان ۱۴۷۷ مری در خنت با ماکسیمیلیان، پسر و ولیعهد فریدریش سوم، امپراتور مقدس روم، ازدواج کرد. قرار بر این بود، که ماکسیمیلیان همراه با مری بر بورگوندی فرمان براند و سوگند خورد، که امتیاز داده شده به شهرها را رعایت کند. یک سال بعد میان فلاندرها به فرمان ماکسیمیلیان و فرانسه جنگی درگرفت.
هنگامی که مری در ۱۴۸۲ میلادی هنگام اسب سواری مرد، پسر چهارساله اش، فیلیپ زیبا، قلمرو دوک نشین بورگوندی را به ارث برد. این رخداد به سهم خودش مسئله جانشینی قلمرو بورگوندی را پیچیده تر کرد. بنا بر عهدنامه آراس که در ۱۴۸۲ میلادی امضا شد، ماکسیمیلیان باید ارتوا و پیکاردی را به فرانسه وامی گذاشت، اما در مقام نایب فیلیپ، فلاندر در دستش می ماند.
