شورش دسامبریست ها ( روسی: Восстание декабристов ) در ۲۶ دسامبر ۱۸۲۵ و پس از درگذشت ناگهانی الکساندر یکم، امپراتور روسیه رخ داد. کنستانتین که وارث طبیعی الکساندر بود از پذیرش سلطنت خودداری کرده بود و در مقابل برادر کوچکترش نیکلای یکم بر تخت سلطنت جلوس کرد. در حالی که برخی از نظامیان به نیکلای سوگند وفاداری خورده بودند نیرویی متشکل از ۳۰۰۰ نفر سعی کردند تا به نفع کنستانتین کودتا کنند. کودتاگران حول مجلس جمع شده بودند و در این حین فرستاده امپراتور، میخائیل میلورادوویچ، ترور شد. سرانجام، نیروهای وفادار به نیکلای با آتش سنگین توپخانه علیه شورشیان آتش گشودند که موجب شد شورشیان متفرق شوند. نهایتاً پس از شکست کودتا، بسیاری از شورشیان محکوم به اعدام، زندان یا تبعید به سیبری شدند. پس از این واقعه کودتاگران به دسامبریست ها ( به روسی: Декабристы، لاتین نوشت: Dekabristy ) معروف شدند.
... [مشاهده متن کامل]
در این دوره توده مردم زمین گیر بودند و نارضایتی آنها در شورش های پراکنده و به طور غیرمستقیم، در مخالفت های مذهبی تجلی پیدا می کرد. اشراف زمین دار به موقعیت ممتاز خود و پادشاه به عنوان ضامن حقوق خود مفتخر بودند. سربازان نیز به سیر وقایع اعتراضاتی داشتند. برای مدتی روسیه سبد نان اروپا بود ولی در دهه ۲۰ سقوط قیمت جهانی غلات که تا حدی به دلیل عرضه ذرت انگلیسی بود کشاورزان را به شدت تحت تأثیر قرار داده بود. به دلیل ناآرامی در بالکان، ترکیه تنگه ها را به روی کشتیرانی روسیه بست و در نتیجه صادرات غلات روسیه را بیشتر هم کاهش داد. دولت به خاطر کوتاهی در پیشبرد منافع حیاتی کشور در نزد ملت مقصر شناخته می شد. در این حین دولت، که خریدار اصلی در بازار داخلی بود، قیمت هایی را که برای غلات پرداخت می کرد در سطح نازلی بود به نحوی که بیشتر شبیه مصادره بود تا خرید. صنعت گران نیز گلایه های خود را داشتند. جزوه ای خطی که ادعا می شود از زبان یک تاجر از اهالی مسکو بوده، بیان می کرد که بازرگانان به دولت اعتماد ندارند و شکایت می کردند که با بازرگانان داخلی بدتر از یهودیان آلمانی رفتار می شود. اپوزیسیون به ویژه در میان افسران هنگ های گارد، نخبگان نیروهای مسلح شکل گرفته بود. بسیاری از این اشراف جوان که توسط معلمان فرانسوی پرورش یافته بودند، در معرض ایده های بشردوستانه و لیبرال عصر بودند. درگیری با ناپلئون به لیبرالیسم آنها رنگ و بوی ناسیونالیستی داد. مردان ارتشی نه تنها به عنوان یک نظامی بلکه به عنوان شهروند نیز ناراضی بودند و البته دیدن صحنه ه و مناظر داخلی برای آنها تکان دهنده تر بود، زیرا در طول مبارزات خود در خارج از کشور، نگاهی اجمالی به زندگی در خارج از کشور داشتند. آنها نمی توانستند تفاوت استاندارد زندگی توده های فرانسوی و دهقانان روسیه را متوجه نشوند. افسران، و تا حدودی حتی افراد عادی، در هوای آزادتر اروپا تنفس کرده بودند، کتاب و روزنامه خوانده بودند و به امور عمومی علاقه مند شده بودند.
... [مشاهده متن کامل]
در این دوره توده مردم زمین گیر بودند و نارضایتی آنها در شورش های پراکنده و به طور غیرمستقیم، در مخالفت های مذهبی تجلی پیدا می کرد. اشراف زمین دار به موقعیت ممتاز خود و پادشاه به عنوان ضامن حقوق خود مفتخر بودند. سربازان نیز به سیر وقایع اعتراضاتی داشتند. برای مدتی روسیه سبد نان اروپا بود ولی در دهه ۲۰ سقوط قیمت جهانی غلات که تا حدی به دلیل عرضه ذرت انگلیسی بود کشاورزان را به شدت تحت تأثیر قرار داده بود. به دلیل ناآرامی در بالکان، ترکیه تنگه ها را به روی کشتیرانی روسیه بست و در نتیجه صادرات غلات روسیه را بیشتر هم کاهش داد. دولت به خاطر کوتاهی در پیشبرد منافع حیاتی کشور در نزد ملت مقصر شناخته می شد. در این حین دولت، که خریدار اصلی در بازار داخلی بود، قیمت هایی را که برای غلات پرداخت می کرد در سطح نازلی بود به نحوی که بیشتر شبیه مصادره بود تا خرید. صنعت گران نیز گلایه های خود را داشتند. جزوه ای خطی که ادعا می شود از زبان یک تاجر از اهالی مسکو بوده، بیان می کرد که بازرگانان به دولت اعتماد ندارند و شکایت می کردند که با بازرگانان داخلی بدتر از یهودیان آلمانی رفتار می شود. اپوزیسیون به ویژه در میان افسران هنگ های گارد، نخبگان نیروهای مسلح شکل گرفته بود. بسیاری از این اشراف جوان که توسط معلمان فرانسوی پرورش یافته بودند، در معرض ایده های بشردوستانه و لیبرال عصر بودند. درگیری با ناپلئون به لیبرالیسم آنها رنگ و بوی ناسیونالیستی داد. مردان ارتشی نه تنها به عنوان یک نظامی بلکه به عنوان شهروند نیز ناراضی بودند و البته دیدن صحنه ه و مناظر داخلی برای آنها تکان دهنده تر بود، زیرا در طول مبارزات خود در خارج از کشور، نگاهی اجمالی به زندگی در خارج از کشور داشتند. آنها نمی توانستند تفاوت استاندارد زندگی توده های فرانسوی و دهقانان روسیه را متوجه نشوند. افسران، و تا حدودی حتی افراد عادی، در هوای آزادتر اروپا تنفس کرده بودند، کتاب و روزنامه خوانده بودند و به امور عمومی علاقه مند شده بودند.
