شورش تایپینگ که به عنوان جنگ داخلی تایپینگ نیز شناخته می شود، یک شورش و جنگ داخلی بزرگ بود که در چین بین دودمان چینگ به رهبری منچوها ها و پادشاهی آسمانی تایپینگ به رهبری مردمان هان و هاکا روی داد. این شورش از ۱۸۵۰ تا ۱۸۶۴ بطول انجامید، گرچه پس از سقوط تیانجینگ ( نانجینگ فعلی ) آخرین لشگر شورشی تا آگوست ۱۸۷۱ پاکسازی نشد. پس از جنگیدن در خونین ترین جنگ داخلی تاریخ، با بیش از بیست میلیون کشته، دولت مستقر چینگ قاطعانه پیروز شد، گرچه این پیروزی با هزینه های گزافی به ساختار مالی و سیاسی اش همراه بود.
... [مشاهده متن کامل]
رهبر شورش تایپینگ شخصی به نام هونگ شئو چوان بود که تحت تأثیر آیین مسیحیت قصد نجات بشریت را داشت. هدف قیام او مبارزه با فساد، فقر و ایجاد برابری اعلام شد. او براندازی حکومت چین و استقرار حکومت تایپینگ را در راس برنامه های خود قرار داد. دامنه این شورش نیمی از چین را فرا گرفت. در این شورش ها بسیاری از کتابخانه ها و موسسه های فرهنگی این کشور در آتش سوختند. گفته می شود قیام تایپینگ دستاوردی به جز نابودی بخشی از سابقه فرهنگی چین نداشته است.
در اواسط قرن ۱۹ میلادی، قیام آشتی ناپذیر تایپینگ علیه خاندان سلطنتی حاکم طرفدار غرب در چین اوج گرفت. این قیام که موضع انتقادی شدیدی نسبت به مسلک کنفوسیوس داشت، نخست به طرفداری از مسیحیت برخاست، سپس به مونوته ئیسم ( یکتاپرستی ) گروید و سرانجام به «سلطنت الهی صلح بزرگ» با موتیف مسیحائی روی آورد. این قیام اگرچه فاقد خصلت بیگانه ستیزی بود، ولی به سبب عدم تمکین نسبت به «فرهنگ سنتی جامعه چین» پایگاه اجتماعی اش محدود ماند و در نتیجه شکست خورد. بریتانیای کبیر برخلاف امید و انتظار جنبش تای پینگ، بجای حمایت از تجددطلبان به طرفداری از خاندان سلطنتی فرتوت حاکم وارد عمل شد و به جنبش ضربه هولناکی وارد آورد.
خدمات وو یوشیانگ در دوران شورش تایپینگ، لقب مخصوصی را به او اعطا نمود. پس به سبب شخصیت خاصی که داشت، وو یوشیانگ عاشق تحقیق و کندوکاو در هنرهای رزمی بود و در این زمینه از چهرهای بارز در یونگ نیان بود. بعدها او سه نفر را به شاگردی پذیرفت. اولین نفر لی یی یو ( ۱۸۳۲–۱۸۹۲ ) ، برادر زاده ارشد او بود، نفر دوم دیگر برادرزاده او لی چیشان بود که با لی یی یو برادر بودند ونفر سوم یانگ بانخو فرزند دوم یانگ لوچان بود ( ۱۸۳۷–۱۸۹۲ ) در آن زمان یانگ لوچان در پکن بسر می برد و خانواده او در شهر گوانگ فو بودند. یانگ بانخو نزد استاد خود وو یوشیانگ مشغول آموختن بود و تای چی چوان را نیز از ایشان فرا گرفت. به همین خاطر است که در تاریخ خاندان یانگ، به لحاظ تاریخی، دو سبک وجود داشته است، یکی مشهور به کالبد ( قالب ) بزرگ و دیگری مشور به کالبد ( قالب ) کوچک. زمانی که یانگ بانخو بیست سال داشت به پکن رفت و او نیز در ارتش مشغول به آموزش شد و تا رده ششم از هفت رده ارتقا ع پیدا کرد. وو یو شیانگ در گوانگفو باقی ماند و به تحقیق و توسعه تئوری تای چی جوان ادامه داد. تئوری تای چی از سه منبع بدست آمد، نخست وانگ زونگ یوئه، سپس وو یوشیانگ و در نهایت لی یی یو. لی یی یو یک رزمی کار حرفه ای نبود اما شاگردی داشت به نام هاو وی جن ( ۱۹۲۰–۱۸۴۹ ) . او کسی بود که سبک وو را به عموم معرفی کرده و گسترش داد.
... [مشاهده متن کامل]
رهبر شورش تایپینگ شخصی به نام هونگ شئو چوان بود که تحت تأثیر آیین مسیحیت قصد نجات بشریت را داشت. هدف قیام او مبارزه با فساد، فقر و ایجاد برابری اعلام شد. او براندازی حکومت چین و استقرار حکومت تایپینگ را در راس برنامه های خود قرار داد. دامنه این شورش نیمی از چین را فرا گرفت. در این شورش ها بسیاری از کتابخانه ها و موسسه های فرهنگی این کشور در آتش سوختند. گفته می شود قیام تایپینگ دستاوردی به جز نابودی بخشی از سابقه فرهنگی چین نداشته است.
در اواسط قرن ۱۹ میلادی، قیام آشتی ناپذیر تایپینگ علیه خاندان سلطنتی حاکم طرفدار غرب در چین اوج گرفت. این قیام که موضع انتقادی شدیدی نسبت به مسلک کنفوسیوس داشت، نخست به طرفداری از مسیحیت برخاست، سپس به مونوته ئیسم ( یکتاپرستی ) گروید و سرانجام به «سلطنت الهی صلح بزرگ» با موتیف مسیحائی روی آورد. این قیام اگرچه فاقد خصلت بیگانه ستیزی بود، ولی به سبب عدم تمکین نسبت به «فرهنگ سنتی جامعه چین» پایگاه اجتماعی اش محدود ماند و در نتیجه شکست خورد. بریتانیای کبیر برخلاف امید و انتظار جنبش تای پینگ، بجای حمایت از تجددطلبان به طرفداری از خاندان سلطنتی فرتوت حاکم وارد عمل شد و به جنبش ضربه هولناکی وارد آورد.
خدمات وو یوشیانگ در دوران شورش تایپینگ، لقب مخصوصی را به او اعطا نمود. پس به سبب شخصیت خاصی که داشت، وو یوشیانگ عاشق تحقیق و کندوکاو در هنرهای رزمی بود و در این زمینه از چهرهای بارز در یونگ نیان بود. بعدها او سه نفر را به شاگردی پذیرفت. اولین نفر لی یی یو ( ۱۸۳۲–۱۸۹۲ ) ، برادر زاده ارشد او بود، نفر دوم دیگر برادرزاده او لی چیشان بود که با لی یی یو برادر بودند ونفر سوم یانگ بانخو فرزند دوم یانگ لوچان بود ( ۱۸۳۷–۱۸۹۲ ) در آن زمان یانگ لوچان در پکن بسر می برد و خانواده او در شهر گوانگ فو بودند. یانگ بانخو نزد استاد خود وو یوشیانگ مشغول آموختن بود و تای چی چوان را نیز از ایشان فرا گرفت. به همین خاطر است که در تاریخ خاندان یانگ، به لحاظ تاریخی، دو سبک وجود داشته است، یکی مشهور به کالبد ( قالب ) بزرگ و دیگری مشور به کالبد ( قالب ) کوچک. زمانی که یانگ بانخو بیست سال داشت به پکن رفت و او نیز در ارتش مشغول به آموزش شد و تا رده ششم از هفت رده ارتقا ع پیدا کرد. وو یو شیانگ در گوانگفو باقی ماند و به تحقیق و توسعه تئوری تای چی جوان ادامه داد. تئوری تای چی از سه منبع بدست آمد، نخست وانگ زونگ یوئه، سپس وو یوشیانگ و در نهایت لی یی یو. لی یی یو یک رزمی کار حرفه ای نبود اما شاگردی داشت به نام هاو وی جن ( ۱۹۲۰–۱۸۴۹ ) . او کسی بود که سبک وو را به عموم معرفی کرده و گسترش داد.
