شورش احمد بارزانی به اولین شورش های بزرگ بارزانی و سومین قیام ملی گرایانه کردها در عراق مدرن اشاره دارد. این شورش در سال ۱۹۳۱ آغاز شد، پس از آنکه احمد بارزانی، یکی از برجسته ترین رهبران کرد در جنوب کردستان ، موفق به اتحاد تعدادی از قبایل کرد شد. [ ۳] رهبر بلندپرواز کُرد تعداد زیادی از رهبران کُرد را به شورش دعوت کرد، از جمله برادر کوچکش مصطفی بارزانی که در این شورش به یکی از بدنام ترین فرماندهان تبدیل شد. سرانجام نیروهای بارزانی با پشتیبانی انگلیس تحت فشار ارتش عراق قرار گرفتند و رهبران بارزان شکست خوردند.
احمد بارزانی بعداً مجبور شد به ترکیه فرار کند، او آنجا بازداشت شد و سپس برای تبعید به جنوب عراق فرستاده شد. اگرچه در ابتدا یک دولت قبیله ای تشکیل داد، اما دخالت دولت عراق ناخواسته منجر به رشد شیخ احمد و ملا مصطفی بارزانی به عنوان رهبران برجسته کُرد شد. در طول این درگیری های اولیه، برزنی ها به طور مداوم رهبری و قدرت نظامی خود را نشان می دادند، و مخالفت مداوم با ارتش نوپای عراق را ارائه می دادند. حدس زده می شود که تبعید بارزانی ها به شهرهای بزرگ آن هارا در معرض ایده های ناسیونالیسم کردی قرار داده است.
اندکی پس از توافق های نهایی جنگ جهانی اول، شیخ محمود بارزنجی از قادریه تصوفی، با نفوذترین شخصیت در جنوب کردستان، [ ۴] به عنوان فرماندار سنجک سابق دهوک منصوب شد. شیخ محمود در ماه مه ۱۹۱۹ اولین شورش کردها را در جنوب کردستان تحت کنترل انگلیس ( کردستان عراق ) رهبری کرد. شیخ محمود با استفاده از اقتدار خود به عنوان یک رهبر مذهبی ، در سال ۱۹۱۹ خواستار جهاد علیه انگلیس شد و بدین ترتیب حمایت بسیاری از کردها را که نسبت به مبارزه ملی گرایانه بی تفاوت بودند، بدست آورد.
پس از پیمان سور که برخی مناطق را آباد کرد، سلیمانیه همچنان تحت کنترل مستقیم کمیساریای عالی انگلیس باقی ماند. پس از نفوذ گروه تُرک "دتزدمیر ( Detzdemir ) " بر منطقه، انگلیسی ها تلاش کردند تا با تعیین شیخ محمود برای فرماندار، که از تبعید خود برگشته بود، در ۱۴ سپتامبر ۱۹۲۲ مقابله کنند. [ ۵]
شیخ محمود دوباره قیام کرد و در ماه نوامبر خود را پادشاه پادشاهی کردستان اعلام کرد. [ ۶] بارزانجی در ژوئیه ۱۹۲۴ مغلوب انگلیس شد. پس از اینکه دولت انگلیس سرانجام شیخ محمود را شکست داد، آنها عراق را به پادشاه فیصل اول و دولت جدید تحت رهبری عرب منعقد کردند. در ژانویه ۱۹۲۶، اتحادیه ملل حفظ حقوق کردها را درعراق را اجباری اعلام کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاحمد بارزانی بعداً مجبور شد به ترکیه فرار کند، او آنجا بازداشت شد و سپس برای تبعید به جنوب عراق فرستاده شد. اگرچه در ابتدا یک دولت قبیله ای تشکیل داد، اما دخالت دولت عراق ناخواسته منجر به رشد شیخ احمد و ملا مصطفی بارزانی به عنوان رهبران برجسته کُرد شد. در طول این درگیری های اولیه، برزنی ها به طور مداوم رهبری و قدرت نظامی خود را نشان می دادند، و مخالفت مداوم با ارتش نوپای عراق را ارائه می دادند. حدس زده می شود که تبعید بارزانی ها به شهرهای بزرگ آن هارا در معرض ایده های ناسیونالیسم کردی قرار داده است.
اندکی پس از توافق های نهایی جنگ جهانی اول، شیخ محمود بارزنجی از قادریه تصوفی، با نفوذترین شخصیت در جنوب کردستان، [ ۴] به عنوان فرماندار سنجک سابق دهوک منصوب شد. شیخ محمود در ماه مه ۱۹۱۹ اولین شورش کردها را در جنوب کردستان تحت کنترل انگلیس ( کردستان عراق ) رهبری کرد. شیخ محمود با استفاده از اقتدار خود به عنوان یک رهبر مذهبی ، در سال ۱۹۱۹ خواستار جهاد علیه انگلیس شد و بدین ترتیب حمایت بسیاری از کردها را که نسبت به مبارزه ملی گرایانه بی تفاوت بودند، بدست آورد.
پس از پیمان سور که برخی مناطق را آباد کرد، سلیمانیه همچنان تحت کنترل مستقیم کمیساریای عالی انگلیس باقی ماند. پس از نفوذ گروه تُرک "دتزدمیر ( Detzdemir ) " بر منطقه، انگلیسی ها تلاش کردند تا با تعیین شیخ محمود برای فرماندار، که از تبعید خود برگشته بود، در ۱۴ سپتامبر ۱۹۲۲ مقابله کنند. [ ۵]
شیخ محمود دوباره قیام کرد و در ماه نوامبر خود را پادشاه پادشاهی کردستان اعلام کرد. [ ۶] بارزانجی در ژوئیه ۱۹۲۴ مغلوب انگلیس شد. پس از اینکه دولت انگلیس سرانجام شیخ محمود را شکست داد، آنها عراق را به پادشاه فیصل اول و دولت جدید تحت رهبری عرب منعقد کردند. در ژانویه ۱۹۲۶، اتحادیه ملل حفظ حقوق کردها را درعراق را اجباری اعلام کرد.
wiki: شورش احمد بارزانی