شوربوم

لغت نامه دهخدا

شوربوم. ( اِ مرکب ) شوره بوم. زمین شور که در آن نبات نروید. ( آنندراج ). شوره زار. زمین شوره. شوره کات.

شوره زار، زمین بیحاصل، زمین بی زراعت
( اسم ) زمین شوره که در آن چیزی به عمل نیاید شوره زار .

(اِمر. ) زمین شوره که در آن چیزی به عمل نیاید، شوره زار.

زمین شوره که در آن زراعت نمی شود، شوره زار، زمین بی حاصل.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید