شورای کنستانس

شورای کنستانس یکی از شوراهای سراسری مسیحیت بود که در سدهٔ پانزدهم برگزار شد و مورد تأیید کلیسای کاتولیک بود. این شورا بین سال های ۱۴۱۴ و ۱۴۱۸ میلادی در اسقف نشین کنستانس برگزار شد. مدعیان باقیماندهٔ مقام پاپی را عزل کرد یا استعفایشان را پذیرفت و مارتین پنجم را به این مقام انتخاب کرد و به این ترتیب به دودستگی غرب خاتمه داد.
همچنین شورا یان هوس را به ارتداد محکوم کرد و راه را برای اعدام او باز کرد. ضمناً در پاسخ به درگیری میان دوک نشین بزرگ لیتوانی، پادشاهی لهستان و شوالیه های توتونی، پیرامون موضوعاتی از قبیل حاکمیت ملی، حقوق پاگان ها و خود جنگ تصمیماتی اتخاذ کرد.
هدف اصی شورا پایان دادن به دودستگی پاپی بود که از سرگردانی پس از انتقال مقر پاپ به آوینیون ناشی شده بود. با بازگشت گریگوری یازدهم به رم در سال ۱۳۷۷ و مرگ او در سال بعد، بر سر جانشینی او اختلاف پدید آمد و پس از انتخاب اوربان ششم، برخی کاردینال ها گریختند و پاپ رقیبی در آوینیون انتخاب کردند. پس از سی سال دودستگی، دربارهای رقیب شورای پیسا را تشکیل دادند تا قضیه را با خلع دو پاپ رقیب و انتخاب یک پاپ تازه حل کنند. [ ۱] شورا ادعا کرد در چنین وضعیتی شورایی از اسقفان اقتدار بیشتری نسبت به یک اسقف ( حتی اگر اسقف رم باشد ) دارد. با این که الکساندر پنجم و جانشینش ژان بیست وسوم ( دو پادپاپ منتخب ) حمایت وسیعی جلب کردند، دودستگی ادامه یافت و به جای دو نفر، سه نفر مدعی مفام پاپی شدند: گریگوری دوازدهم در رم، بندیکت سیزدهم در آوینیون و ژان بیست وسوم.
در این شرایط بسیاری از جمله زیگیزموند فشار آوردند تا شورای دیگری برای حل مشکل تشکیل شود. ژان بیست وسوم شورا را فراخواند. این شورا از ۱۶ نوامبر ۱۴۱۴ تا ۲۲ آوریل ۱۴۱۸ در کنستانس آلمان برگزار شد. ۲۹ کاردینال، ۱۰۰ متخصص علوم الهی و حقوق، ۱۳۴ راهب بزرگ و ۱۸۳ اسقف و اسقف اعظم در آن شرکت کردند.
بسیاری از اعضای مجلس جدید موافق استعفای داوطلبانهٔ هر سه مدعی مقام پاپی بودند. [ ۲]
با این که شمار زیادی اسقف ایتالیایی که همراه ژان بیست وسوم بودند، از او حمایت می کردند، به تدریج به شورا مشکوک شد. تا حدی در واکنش به حملهٔ شدید ناشناسی از سوی یک منبع ایتالیایی، در ۲ مارس ۱۴۱۵ قول استعفا داد. البته در ۲۰ مارس به صورت مخفیانه از شهر گریخت و در شافهاوزن در قلمرو دوستش فریدریش دوک اتریش و تیرول پنهان شد. [ ۲]