شورای عالی امنیّت ملّی
از نهادهای حاکمیتی جمهوری اسلامی ایران که در قانون اساسی پیش بینی شده و فصل مستقلی به آن اختصاص یافته است (فصل ۱۳). در بازنگری قانون اساسی در ۱۳۶۸ش، کلیۀ امور مربوط به فرماندهی قوای مسلح ازجمله فرماندهی نیروهای انتظامی در وظایف مقام رهبری متمرکز شد و در چارچوب همین بخش از وظایف و اختیارات رهبری، شورای عالی امنیت ملی تشکیل گردید (اصل ۱۷۶ قانون اساسی). هماهنگی و همکاری بین کلیۀ دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی و تعیین سیاست های دفاعی ـ امنیتی کشور، و مقابله با تهدیدهای داخلی و خارجی، بخشی از وظایف و صلاحیت های شورای مذکور است. شورای عالی امنیت ملی به ریاست رئیس جمهور تشکیل می شود و اعضای آن عبارت اند از رؤسای قوای سه گانه، رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح، مسئول سازمان برنامه و بودجه، دو نماینده به انتخاب رهبری، وزرای خارجه، کشور و اطلاعات، حسب مورد وزیر مربوط و بالاخره عالی ترین مقام ارتش و سپاه. در مورد اهداف و وظایف شورای مذکور و تشکیلات داخلی آن، اصل ۱۷۶ قانون اساسی می گوید: «به منظور تأمین منافع ملی و پاسداری از انقلاب اسلامی و تمامیت ارضی و حاکمیت ملی، شورای عالی امنیت ملی به ریاست رئیس جمهور، با وظایف زیر تشکیل می گردد: ۱. تعیین سیاست های دفاعی ـ امنیتی کشور در محدودۀ سیاست های کلی تعیین شده از طرف مقام رهبری؛ ۲. هماهنگ نمودن فعالیت های سیاسی، اطلاعاتی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی در ارتباط با تدابیر کلی دفاعی ـ امنیتی؛ ۳. بهره گیری از امکانات مادی و معنوی کشور برای مقابله با تهدیدهای داخلی و خارجی». شورای عالی امنیت ملی، به تناسب وظایف خود، شوراهای فرعی، از قبیل شورای دفاع و شورای امنیت کشور، تشکیل می دهد و ریاست هریک از شوراهای فرعی با رئیس جمهور یا یکی از اعضای شورای عالی است که از طرف رئیس جمهور تعیین می شود. حدود اختیارات و وظایف شوراهای فرعی را قانون معیّن می کند و تشکیلات آن ها به تصویب شورای عالی می رسد. مصوبات شورای عالی امنیت ملی پس از تأیید مقام رهبری قابل اجراست.
wikijoo: شورای_عالی_امنیت_ملی
