شورای رهبری انقلاب

در این کشور برخوردار بود و رئیس و نایب رئیس آن با اکثریت دو سوم شورا انتخاب می شدند. سپس رئیس آن به عنوان رئیس جمهور عراق اعلام شد و سپس به او اجازه داده شد تا یک معاون رئیس جمهور انتخاب کند. پس از آنکه صدام حسین در سال ۱۹۷۹ رئیس جمهور عراق شد، این شورا توسط عزت ابراهیم الدوری، نایب رئیس، طارق عزیز، معاون نخست وزیر و طاها یاسین رمضان، که صدام را از دهه ۱۹۶۰ می شناخت، رهبری می شد. قوه مقننه متشکل از شورای فرماندهی انقلاب، کنگره ملی و یک شورای قانونگذاری کردی ۵۰ نفره بود که کشور را اداره می کرد. صدام در دوران ریاست جمهوری خود رئیس شورای فرماندهی انقلاب و رئیس جمهور بود. از دیگر اعضای این شورا عبارتند از صلاح عمر العلی که از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۰ این پست را برعهده داشت، یکی از برادران ناتنی صدام، برزان ابراهیم التکریتی، طه یاسین رمضان، عدنان خیرالله، سعدون شاکر محمود، طارق عزیز عیسی، بود. حسنعلی نصر نمیری، نعیم حمید حداد و طاها محی الدین معروف. این شورا بر اساس فرمان شماره ۲ اقتدار موقت ائتلاف ، در سال ۲۰۰۳ توسط پل برمر رسماً منحل شد.