شورای انقلاب اسلامی مهمترین نهاد انقلابی جمهوری اسلامی ایران در آغاز انقلاب بود که مسئولیت قوهٔ قانون گذار و اجرایی را بر عهده داشت.
شورا با اعلام سید روح الله خمینی برای مدیریت انقلاب در ایران در ۲۲ دی ماه ۱۳۵۷ تشکیل شد. وجود این شورا پیش از وقوع انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و در ماه های آغازین پس از آن به جهت مسائل امنیتی فاش نشد و این شورا در ابتدا به صورت محرمانه و غیر علنی فعالیت می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پس از پیروزی انقلاب، شورا نهاد قانون گذار در ایران به شمار می آمد. شورا در تیرماه ۱۳۵۸ در دولت موقت ادغام شد، و پس از استعفای مهدی بازرگان ( که با پیشنهاد شورا و تأیید سید روح الله خمینی به نخست وزیری رسیده بود ) ، ادارهٔ کشور و تشکیل هیئت وزیران را نیز بر عهده گرفت.
با روی کار آمدن مجلس شورای اسلامی و تعیین نخست وزیر و شورای نگهبان، شورا در ۲۶ تیرماه ۱۳۵۹ به کار خود پایان داد.
با اوج گیری تظاهرات مردم، در سال ۱۳۵۷ خورشیدی، اندیشه تأسیس «شورای انقلاب اسلامی» مطرح شد که با سفر مرتضی مطهری به پاریس، این اندیشه، با روح الله خمینی در میان گذاشته شد.
اکبر هاشمی رفسنجانی، در اینباره چنین نوشته است:
آقای مطهری، در مراجعت از سفر پاریس، دستور رهبر عظیم الشأن انقلاب ایران ( ۱۳۵۷ ) را مبنی بر تشکیل شورای انقلاب اسلامی، آوردند. امام خمینی، آقایان شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید باهنر، هاشمی رفسنجانی و موسوی اردبیلی را به عنوان هسته اولیه شورای انقلاب اسلامی تعیین و اجازه داده بودند که افراد دیگر، با اتفاق نظر این پنج نفر، اضافه شوند و در جلسات ابتدایی، تصمیم بر این شد که حتی الامکان، ترکیب شورا، از اعضای روحانی و غیر روحانی، به نسبت مساوی و نزدیک به هم باشد. ترتیب انتخاب اعضای دیگر و تکمیل آن شورا، چنین بود: پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، آقایان سید محمود طالقانی، سید علی خامنه ای، محمد رضا مهدوی کنی، احمد صدر حاج سید جوادی، مهندس مهدی بازرگان، یدالله سحابی، سرلشکر محمدولی قرنی، مهندس مصطفی کتیرایی، سرتیپ علی اصغر مسعودی، به اتفاق آراء، به عضویت انتخاب شدند. پس از پیروزی انقلاب ایران ( ۱۳۵۷ ) و تشکیل دولت موقت، آقایان بازرگان، سحابی، کتیرایی، حاج سید جوادی و قرنی، به دولت و ارتش منتقل شدند و به جای آن ها، آقایان حسن حبیبی، مهندس عزت الله سحابی، عباس شیبانی، ابوالحسن بنی صدر و صادق قطب زاده انتخاب گردیدند و در مرحلهٔ بعد، پس از شهادت استاد مطهری، آقایان مهندس میر حسین موسوی، احمد جلالی و حبیب الله پیمان انتخاب شدند و آقای مسعودی، به کار اجرایی رفت.
شورا با اعلام سید روح الله خمینی برای مدیریت انقلاب در ایران در ۲۲ دی ماه ۱۳۵۷ تشکیل شد. وجود این شورا پیش از وقوع انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ و در ماه های آغازین پس از آن به جهت مسائل امنیتی فاش نشد و این شورا در ابتدا به صورت محرمانه و غیر علنی فعالیت می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پس از پیروزی انقلاب، شورا نهاد قانون گذار در ایران به شمار می آمد. شورا در تیرماه ۱۳۵۸ در دولت موقت ادغام شد، و پس از استعفای مهدی بازرگان ( که با پیشنهاد شورا و تأیید سید روح الله خمینی به نخست وزیری رسیده بود ) ، ادارهٔ کشور و تشکیل هیئت وزیران را نیز بر عهده گرفت.
با روی کار آمدن مجلس شورای اسلامی و تعیین نخست وزیر و شورای نگهبان، شورا در ۲۶ تیرماه ۱۳۵۹ به کار خود پایان داد.
با اوج گیری تظاهرات مردم، در سال ۱۳۵۷ خورشیدی، اندیشه تأسیس «شورای انقلاب اسلامی» مطرح شد که با سفر مرتضی مطهری به پاریس، این اندیشه، با روح الله خمینی در میان گذاشته شد.
اکبر هاشمی رفسنجانی، در اینباره چنین نوشته است:
آقای مطهری، در مراجعت از سفر پاریس، دستور رهبر عظیم الشأن انقلاب ایران ( ۱۳۵۷ ) را مبنی بر تشکیل شورای انقلاب اسلامی، آوردند. امام خمینی، آقایان شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید باهنر، هاشمی رفسنجانی و موسوی اردبیلی را به عنوان هسته اولیه شورای انقلاب اسلامی تعیین و اجازه داده بودند که افراد دیگر، با اتفاق نظر این پنج نفر، اضافه شوند و در جلسات ابتدایی، تصمیم بر این شد که حتی الامکان، ترکیب شورا، از اعضای روحانی و غیر روحانی، به نسبت مساوی و نزدیک به هم باشد. ترتیب انتخاب اعضای دیگر و تکمیل آن شورا، چنین بود: پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، آقایان سید محمود طالقانی، سید علی خامنه ای، محمد رضا مهدوی کنی، احمد صدر حاج سید جوادی، مهندس مهدی بازرگان، یدالله سحابی، سرلشکر محمدولی قرنی، مهندس مصطفی کتیرایی، سرتیپ علی اصغر مسعودی، به اتفاق آراء، به عضویت انتخاب شدند. پس از پیروزی انقلاب ایران ( ۱۳۵۷ ) و تشکیل دولت موقت، آقایان بازرگان، سحابی، کتیرایی، حاج سید جوادی و قرنی، به دولت و ارتش منتقل شدند و به جای آن ها، آقایان حسن حبیبی، مهندس عزت الله سحابی، عباس شیبانی، ابوالحسن بنی صدر و صادق قطب زاده انتخاب گردیدند و در مرحلهٔ بعد، پس از شهادت استاد مطهری، آقایان مهندس میر حسین موسوی، احمد جلالی و حبیب الله پیمان انتخاب شدند و آقای مسعودی، به کار اجرایی رفت.
