شورای اروپا

دانشنامه آزاد فارسی

شورای اروپا (Council of Europe)
نهادی تشکیل شده در ۱۹۴۹، با هدف دستیابی به یکپارچگی بیشتر میان کشورهای اروپایی، تسهیل پیشرفت اقتصادی و اجتماعی آن ها. این شورا دارای کمیتۀ وزیران خارجه، مجمع پارلمانی (با اعضایی از پارلمان های کشورهای عضو) و کمیسیون اروپایی حقوق بشر است که در ۱۹۵۰، به موجب پیمان نامۀ اروپایی حقوق بشر تشکیل شده اند. کشورهای پایه گذار شورای اروپا عبارت اند از انگلستان، فرانسه، ایتالیا، بلژیک، هلند، سوئد، دانمارک، نروژ، جمهوری ایرلند، لوکزامبورگ، یونان، و ترکیه. در فاصلۀ ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۹ کشورهای ایسلند، آلمان، اتریش، قبرس، سوئیس، مالت، پرتغال، اسپانیا، لیختن اشتاین، سان مارینو، و فنلاند نیز به این شورا پیوستند. با فروپاشی کمونیسم در اروپای مرکزی و شرقی، شورای اروپا نقش تازه ای در زمینۀ یاری رسانی به ایجاد نظام های سیاسی به سبک غربی در این منطقه پیدا کرد و چندین کشورِ سابقاً کمونیست به عضویت این شورا درآمدند. از ۱۹۹۰، با پیوستنِ مجارستان، لهستان، چک و اسلوواکی، بلغارستان، استونی، لیتوانی، رومانی، اسلوونی، آندورا، آلبانی، لاتویا (لتونی)، مولدووا، اوکراین، مقدونیه، روسیه، کروآسی، گرجستان، ارمنستان، و آذربایجان به شورای اروپا شمار اعضای آن به ۴۳ کشور رسید. شورای اروپا، افزون بر توجه به حقوق بشر، در عرصه های رفاه اجتماعی، بهداشت، روند جمعیت و مهاجرت، برابری اجتماعی، جرم، آموزش و فرهنگ، رسانه های جمعی، امور جوانان، ورزش، و محیط زیست نیز فعال است. این شورا مناسبات بسیار نزدیکی با اتحادیۀ اروپا دارد و با سازمان ملل متحد و دیگر سازمان های بین المللی همکاری می کند. مقر شورای اروپا در استراسبورگ فرانسه است.

پیشنهاد کاربران

شورای اروپا ( به انگلیسی: Council of Europe ) کهن ترین سازمان برای یکپارچه سازی اروپاست که در سال ۱۹۴۹ میلادی ( ۱۳۲۸ ه‍. خ ) دایر گشت. پایهٔ این سازمان بر گسترش مردم سالاری، حقوق بشر، زمامداری قانون و بهره برداری از همکاری های فرهنگی استوار است. ۴۷ کشور با مجموع ۸۲۰ میلیون نفر جمعیت عضو این شورا هستند. نهادهای قانونی آن عبارتند از کمیته وزیران شکل گرفته از وزیر خارجه از هر کشور، مجمع پارلمانی از پارلمان متشکل از مجلس از هر کشور، کمیته مختلط متشکل از پنج عضو کمیته وزیران و ش عضو مجمع پارلمانی و دبیرکل که رهبر دبیرخانه شورای اروپا است.
...
[مشاهده متن کامل]

پایگاه این شورا در استراسبورگ فرانسه است و فرانسوی و انگلیسی زبان های رسمی آن هستند. جرگهٔ وزیران، مجمع پارلمانی و کنگره آلمانی، ایتالیایی و ترکی استانبولی را نیز بکار می برند.
مهمترین زمینه فعالیت شورای اروپا در رابطه با حقوق بشر است. معاهده اروپایی حقوق بشر ( ۴نوامبر ۱۹۵۰ ) و تأسیس دو نهاد خاص کمیسیون اروپایی حقوق بشر و دادگاه اروپایی حقوق بشر از آن جمله اند.
پس از جنگ جهانی دوم که اروپا با ویرانی های گسترده روبرو شده بود، اندیشهٔ بازسازی و آشتی بین مردم کشورهای گوناگون اروپایی پایه ریز این شورا شد.
یکی از نخستین پیشنهادهای یکپارچه سازی اروپا بوسیلهٔ پال تلکی نخست وزیر مجارستان پس از آنکه کشورش دو سوم خاک خود را در جریان پیمان تریانون پس از جنگ جهانی نخست از دست داد، پیشنهاد شد.
چرچیل در سال ۱۳۲۵ ( برابر ۱۹۴۶ ) در سخنرانی خود در دانشگاه زوریخ سوییس از ایالات متحده اروپا نام برد. دو سال پس از آن ساختار شورا در لاهه هلند به بحث گذاشته شد.
در ۱۵ اردیبهشت ۱۳۲۸ ( خورشیدی ) ( برابر ۵ می ۱۹۴۹ ) شورا با پیمان لندن به بهره برداری رسید. در این روز اساسنامهٔ شورا با دستینهٔ ( امضای ) ده کشور ایتالیا، بریتانیا، بلژیک، هلند، دانمارک، فرانسه، ایرلند، لوکزامبورگ، نروژ، سوئد به تصویب رسید. هم اکنون همهٔ کشورهای اروپایی بجز بلاروس و قزاقستان و واتیکان در این شورا هستند. ( تا سال ۲۰۱۲ میلادی ۴۷ کشور )
مادهٔ یک اساسنامه این شورا می گوید: «درهای این شورا بر روی کشورهایی که به دنبال گسترش مردم سالاری، حقوق بشر، زمامداری قانون و بهره برداری از همکاری های فرهنگی هستند، باز است».
این شورا با تصویب پیمان ها و کنوانسیون های گوناگون، دستاوردهای زیادی را در راه رسیدن به اهداف خود داشته است.

شورای اروپاشورای اروپاشورای اروپاشورای اروپاشورای اروپاشورای اروپا
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/شورای_اروپا

بپرس